In de tijd dat mijn vader ziek was ging het elke dag slechter. Ik herinner me dat hij een keer zei dat hij trek had in saté en dat wij in de rij stonden om het te gaan halen. We waren blij dat hij een licht teken van zeer tijdelijk herstel liet zien. Nu is mijn moeder ziek. Haar vooruitzichten zijn een stuk beter, maar ook zij heeft veel last van de chemotherapie. Misselijk en diarree, dat zijn de ergste klachten. Gisteren voelde ze zich niet goed, en ik ging even langs. Omdat ik zelf nog niet had gegeten haalde ik haar lievelingsgerecht van de Chinees, dan zou ik wel zien of ze iets mee wilde eten.
Dat wilde ze niet. Ze was te misselijk. Wat er over was heb ik in haar koelkast gezet. Vandaag kreeg ik een appje. Dat ze zich weer wat beter voelde, dat ze wat Chinees had gegeten, en dat het lekker was. En dat is fijn, want haar smaak is veranderd en er smaakt niet veel meer. Het is niet dezelfde situatie, maar toch, fijn.
Mack 
Ach, ik heb met haar te doen. Chemo verandert je smaak. Het is volgens mij de eerste keer dat je over je moeders ziekte schrijft. Hoop voor haar dat jullie haar helpen. Steun is zo belangrijk.
Hier de kleinkinderen in huis. En dat drie weken lang. Dat trek ik ook niet meer, dus hebben we afgesproken, ’s Morgens hier, na de boterham naar huis. Mijn zoon werkt thuis.
Schoondochter is met haar verkouden hoofd druk aan het werken. Het is nu in de gezondheidszorg alle hens aan dek. En niet part-time maar de hele week. Ik neem aan dat jij ook thuis werkt? En de kinderen thuis hebt? Succes ermee. Ik ben nu al moe van al die energie van die gasten.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, ik werk thuis. Linda niet, die werkt op school. dochter is logeren, zoon is thuis. Verveelt zich nu al te pletter. Er is vrijwel elke dag wel iemand van ons bij mijn moeder. Omstebeurt gaat iemand mee naar het ziekenhuis.
LikeLike
heb grote bewondering voor je.
in mijn grote familie ben ikzelf nu de oudste, dus ik heb er al heel wat zien gaan. Maar ze gaan allemaal zomaar dood, altijd boven de 70 en vaak ouder.
Geen ziekbedden.
Nu eindelijk een achternicht, ze is 74 jaar en onlangs is bij haar ALS vastgesteld. Ze woont aan de andere kant van het land. Houdt zich prima, is heel zakelijk, klaagt niet en is erg dankbaar en blij met liefde en zorg van haar kinderen en kleinkinderen, en haar jongere zuster.
Toen ik het hoorde schoten mij woorden tekort, reizen doe ik niet meer, maar ik heb besloten haar te mailen. Niet over de ziekte maar over de leuke dingen van het leven. Het komt goed aan, zij stuurt foto’s van haar kleinzoon, een mooi slim jochie van 8 dat ik nog nooit heb ontmoet.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat heftig om dit nogmaals bij een van je ouders mee te maken. Ik wens jullie allemaal sterkte.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat ellendig toch allemaal. Mijn schoonzus is ook weer aan de beurt, al drie jaar vallen en weer opstaan, gelukkig voelt ze zich tussendoor erg goed, dus krijgt ze veel extra tijd om haar kleinkind toch een beetje op te zien groeien en wie weet blijft het deze keer wèl weg.. Sterkte voor jullie en je moeder.
LikeGeliked door 1 persoon
Ach, dat vind ik erg, die akelige ziekte weer.
LikeGeliked door 1 persoon