Wenen schijnt een prachtige stad te zijn. Ik heb me laten vertellen dat het een van de mooiste ter wereld is. Ik zou het niet weten, ik zat op een industrieterrein en de stadstoer was afgeblazen wegens storm en regen. Ik lag trouwens toch al de halve dag ziek op mijn hotelkamer, zonder werkende wifi, zonder stopcontact bij het bed, zonder roomservice. De eerlijkheid gebiedt me wel te zeggen dat de receptie me toch thee is komen brengen toen ik zei dat ik ziek was. Ik heb precies twee foto’s gemaakt. Eén van mijn parkeerplaatsnummer op Schiphol, en eentje van de Bentley/Lamborghini dealer in Wenen. Dat was het.
Oh ja, de eerste avond was ik er nog wel bij, toen werden we met een taxi in het donker naar een restaurant gereden, en heb ik Wiener Schnitzel gegeten. Ophef om niks, smaakt net zo als hier. Ik kreeg het zelfs nog aan de stok met een van m’n collega’s omdat ze vond dat ik niet goed gekleed was voor het diner. Zij komt uit Hongarije en is traditioneel, en ik kom uit de klei en ben traditioneel. Ik had dus mijn nieuwe vest aan, dat volgens haar een trainingsvest was. Zij vond dat ik mijn collega’s moest respecteren door er goed uit te zien. Op de terugweg zat ik met haar alleen in de taxi. Ik zei, en hij dan? Ja, hij, jij bent toch niet hij? Ik verwachtte dit niet van jou, jij bent altijd netjes. Het verandert toch niet of ik het team respecteer? Wel, daar gaar het niet om, bla bla bla x 500.
Ik heb haar bedankt voor de beste taxirit ooit, en zij zei dat ze misschien had overdreven. Ze zou de volgende dag ten overstaan van alle collega’s excuses maken. Dat heeft ze niet gedaan, maar ik had mijn zwarte overhemd aangetrokken en tijdens het ontbijt kwam ze zeggen dat ik er fantastisch uitzag. Daarna werd ik ziek. Toen ik een dag later weer min of meer opgeknapt was en aan de vergadertafel verscheen, had ik mijn vest weer aan. Ik vroeg haar of het goed was. Dat was het. Oostblok vrouwen, ik mag ze graag.
Mack 
Volgende keer gewoon een trainingsvest aantrekken. Wat denken die vrouwen wel.
LikeLike