Amy

Ik reed naar mijn werk en een DJ haalde het in zijn hoofd om een nummer van UB40 te draaien. Als er iets net niet muziek was, dan was het UB40 wel. Talentloos geklungel. Ik schakelde snel over naar radio 1, de zender die je luistert als je geen leven meer hebt dat iemand nog eens zou willen verfilmen. Dan luister je naar een item over een varkensboer met een nieuwe machine, of over een dijkgraaf die vertelt over de overlast van muskusratten. Totaal oninteressant. Soms vraag ik me af waar ik mee bezig ben in mijn niet aflatende drang iets saais van mijn leven te maken.

Maar nu dan! De presentator draaide ineens een plaatje van Amy Winehouse. Tears dry on their own. Een jaar of twee geleden werd het nummer ook al tijdens het radio 1 journaal gedraaid. Ik vroeg me af of de presentator dat zelf nog wel wist. In elk geval, ik was de andere DJ dankbaar dat hij die bagger van UB40 draaide zodat ik wel moest overschakelen. Amy Winehouse, die schiet haar pijlen dwars door je hart. Wat een vrouw was dat, als ze niet gezopen had. Die wekte tenminste de indruk dat haar leven wel één groot dal van pijn was. En pas als je dat kent, kun je er geloofwaardig muziek over schrijven. En dit gaat over liefdesverdriet in de zomer. Da’s de ergste van de vier soorten liefdesverdriet.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack