Onlangs kwam ik erachter dat er op mijn iPhone een stappenteller zit. Geen idee hoe zoiets werkt, maar het ding telt mijn dagelijkse stappen en weet ook nog hoeveel trappen ik heb gelopen. Zolang je je onbewust bent van deze ingebouwde bemoeizucht, is er geen probleem. Maar zodra je het weet, klik je er toch af en toe op en zie je steevast de mededeling: Zit minder. Beweeg meer. Wees actiever. Ik heb het nog niet anders gezien. Vandaag deed ik welgeteld 3983 stappen en vijf verdiepingen. Veel te weinig volgens Jobs. Maar ik ben verdorie net tijdens het uitlaten van de hond vergeten mijn iPhone mee te nemen. En ik ben nog een paar keer van zolder naar beneden gelopen om koffie te halen, zonder mijn iPhone in mijn zak. Eigenlijk zou je dat dus geen bal moeten kunnen schelen, want het resultaat is hetzelfde. Je doet het tenslotte voor je lijf, niet voor Jobs. Maar toch wringt het dat ik die phone niet bij me had. En zo krijgen ze ook mij langzaam in hun macht. Ze zorgen dat ik mijn telefoon spastisch bij me ga dragen, om zo al mijn gangen te kunnen volgen. Het proces is al onomkeerbaar, nog even en ik ben hun slaaf.
Mack 
Je bent niet de enige.
Wel ben ik blij dat wij de tijd hebben meegemaakt dat er alleen een vaste telefoon thuis was.
In mijn ouderlijk huis hing hij in de gang. Als je dan werd gebeld maakte je het echt niet te lang, want die gang was, zeker in de winter, KOUD.
En op kamers hadden we een systeem van tikken tellen. Per maand afrekenen. Mijn studiebeurs was krap. Dus dat beperkte je ook. Ik vermoed dat Rob Hamilton nu instemmend zit te knikken.
LikeLike
Jaaa, de tikkenteller! ik moest dat een hele tijd bijhouden op onze studentenflat. Recordhouder was een jongen die niet alleen bijzonder veel, maar ook bijzonder langzaam praatte. En dat dan meerdere keren per week met Limburg.
LikeLike