Elon Musk, het grote wonderkind uit Amerika, stuurde een raket met daarin zijn geesteskind, de elektrische Tesla de ruimte in om daar voor eeuwig in een baan om de zon te cirkelen. De raket spuwde net zoveel C02 uit als dat al zijn Tesla’s bespaarden, gok ik zo. Ik weet het niet met meneer Musk. Ik vertrouw hem niet, net als Steve Jobs en in tegenstelling tot Bill Gates. Waarop dat wantrouwen precies geschoeid is, dat weet ik niet. Want het is ontegenzeggelijk knap wat de beste man allemaal doet. Paypal en Tesla komen van zijn hand, en nu is de man ook nog ruimtepionier die reizen naar Mars mogelijk wil maken. Misschien is het zijn ondernemersdrang die tegengesteld is aan de mijne. Waarom naar Mars als de Aarde veel beter is? Waarom Tesla, zonder fiscale stimulans zou niemand zo’n ding rijden. Maar dat is het niet. Het is de typische Amerikaanse hysterie die me tegenstaat als de man iets doet. Het gaat vergezeld van een geindoctrineerd zooitje juichende werknemers wier rol nog de jaloezie zou opwekken van een Noord Koreaans dictator. Klapvee onder een zweep. Elon wil graag als redder van de wereld te boek komen te staan. Ik zie hem eerder als de grote schurk in een James Bond film.
Helemaal mee eens dit keer.
LikeLike