Ik had hem weer, mijn repeterende droom over mijn 205 GTI die ik nog had. Ik weet alleen niet meer in welke situatie. Ik vermeld het dan ook uitsluitend voor mezelf. Woensdagochtend had ik een veel interessantere droom. Ik speelde een complete actiefilm in mijn hoofd af. Ik weet zelfs de titel: Money don’t lie. Die titel sloeg absoluut nergens op, want het was een droom over terroristen die een stad in hun greep hadden. Ze hadden een reusachtig standbeeld dat een paar keer per dag zijn sokkel verliet en zich aan de stad liet zien. De hele droom zat vol chronologische details, en toen ik wakker werd dacht ik dat ik een spannende thriller kon schrijven.
Helaas, helaas. Bij het wakker worden zaten er nog maar een paar flarden van het verhaal in mijn hoofd. Ik schreef er snel een paar op, maar de samenhang was al weg. Daar ging mijn kans weer om makkelijk de nieuwe Steven King te worden. De droom zal in werkelijkheid wel weer vijf minuten hebben geduurd in plaats van bijna twee uur die de speelfilm leek te duren. Want zo schijnt dat in dromen te gaan. Of we ze nu verslagen hebben, de terroristen, dat weet ik niet meer. Ik weet wel dat ze ons verlamd hadden met een zenuwgas, dus meestal kom je daar niet van terug. Maar spannend dat was het.
Mack 