Ineens dreigt van alle kanten gevaar. Artikel 5 van de Navo waardoor wij ons altijd lieten geruststellen is ineens niet meer die vanzelfsprekende grote broer die ons beschermde. Wij rekenden altijd op hem en etterden vrolijk voort, we werden immers beschermd. Maar de grote broer is ziekjes, en dus bleek de boze buurjongen ineens een gevaar waar we geen rekening mee hadden gehouden.
Terroristen, Russen, Turken, iedereen heeft het ineens op ons voorzien, en wij zijn weerloos. Ineens moeten hals over kop de defensieuitgaven omhoog. Je zult zien dat er zometeen stemmen opgaan om de dienstplicht weer in te voeren. We moeten ineens samenwerken met Duitsers want van Engelsen kunnen we niet meer op aan, net als van de Fransen die wellicht massaal op Le Pen stemmen, en we de enige bondgenoot met kernwapens kwijtraken. We worden een steeds makkelijkere prooi.
Uiterst vervelend allemaal. Hadden we nu toch maar niet zo’n grote mond gehad. Hadden we Poetin en Erdogan nu maar niet steeds belachelijk gemaakt. Want hoe moeten we ons nu redden, nu de vanzelfsprekende steun is weggevallen? Ik zeg, gedeisd houden. Hopen dat Poetin ons niet wil hebben. Goed om ons te realiseren dat we kansloos zijn, als de Amerikanen niet meer meedoen. Dat wisten we overigens al, dat hadden we al een keer meegemaakt. Maar we waren het vergeten. Dus voordat we allemaal uit de EU willen en willen bezuinigen op defensieuitgaven, is het misschien goed om ons te realiseren dat we onze grote broer nodig hebben. Of dat we in elk geval te klein zijn om het alleen te kunnen.
Mack 
Op zich niet verkeerd om het Duitse leger aan je kant te hebben. Ze hebben steeds heel Europa nodig gehad om het te verslaan 🙂 Duitsland is ook een van de fatsoenlijkere landen in Europa, momenteel.
LikeLike