De Goelag Archipel

Ik lees Solzjenitsyn, de Goelag Archipel. Waarom? Omdat ik het even zat was, die thrillers allemaal met de politie en de boef. Dus ik dacht, ik zet hoog in, op een van de beste schrijvers ter wereld. In het begin vond ik het wat vreemd, want het leek slechts een verslag van de feiten. Het las wat lastig met al die Russische namen en termen en het vorderde maar langzaam. Maar ineens had hij me en voelde ik de man aan. Ik denk te begrijpen waarom, al ben ik pas op gang gekomen in het boek.

Aleksandr Solzjenitzyn heeft ook een politie en boef roman geschreven. Alleen is de politie de boef, en de boef is onschuldig. Hij trekt conclusies over Rusland, het apparaat, het volk, het systeem en de toekomst. Hij overleefde het strafkamp, en op straffe van weer een strafkamp, schreef hij in het geheim het boek. Zijn radar voor wie te vertrouwen was en wie niet, heeft hem nooit in de steek gelaten.

Ik had vroeger ontzag en angst voor Rusland, en zag het als een land waar ze je voor het minste of geringste naar Siberië stuurden. Sinds ik een Russische collega heb, had ik het beeld van het onvriendelijke Rusland wat bijgesteld. Zij zegt dat het allemaal wat overdreven is, en dat de Sovjettijd een goede tijd was. Nu ik dit boek lees, weet ik dat mijn beeld klopte en dat van mijn ervaringsdeskundige collega niet. Dat lijkt wellicht het toppunt van arrogantie, maar dat komt volgens Solzjentisyn omdat Rusland niet afgerekend heeft met het verleden en ze niet de schuldigen van het misdadige systeem voor het gerecht heeft gebracht. Want wat zou Rusland de wereld nou kunnen leren zonder eerst in het reine te komen met zichzelf, zo vraagt de schrijver zich af. Als ik het uit heb, vertel ik verder.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack