Mijn valkuil ligt altijd voor me. Soms kilometers, maar soms ook maar een paar meter. Soms val ik erin. Een ander ziet mijn valkuil en loopt er langs, maar ik niet. En als ik er al langs loop, wordt er wel ergens een nieuwe gegraven. Het zijn altijd dezelfde angsten die de kop op steken. Waar een ander kan terugvechten, kan ik alleen bevriezen. Dat schijnt te maken te hebben met mijn neocortex, die slaat op slot en dan neemt mijn reptielenbrein het over. Dat brein weet slechts van vechten, vluchten of bevriezen.
Het reptielenbrein zou alleen moeten werken bij levensbedreigende situaties, maar helaas, het zit me in de weg. Nu maak ik niet echt vaak levensbedreigende situaties mee, maar in films neemt het reptielenbrein van de held het nooit over. Hij blijft met zijn neocortex nadenken, en dat redt hem. De mijne staat niet goed afgesteld en grijpt te snel in. Zo vraag ik mij regelmatig af of ik in een noodsituatie het nummer 112 kan herinneren. Ik ben bang dat ik nog steeds 06-11 intik, als ik mijn telefoon al weet te bedienen. In mijn angstdromen gaat dat altijd fout. Honderd handelingen voer ik uit, maar nooit de juiste. Of pas als het veel te laat is.
Ik denk dat ik het maar laat verwijderen, dat reptielenbrein. Normaal als het over de evolutie gaat krijg ik altijd te horen dat er binnen tien jaar al effecten waar te nemen zijn, maar dat stomme brein zit er nog steeds na miljoenen jaren. Terwijl het duidelijk is dat James Bond gered werd door zijn neocortex, niet door zijn reptielenbrein.
Mack 
Ik weet het niet.
Ik laat het voorlopig gewoon zitten.
Maar als jij goede ervaringen kunt delen.
Nee, ik denk ook dan nog niet te twijfelen.
Vrolijke groet,
LikeLike
Zo zou je zomaar weer een foute beslissing kunnen nemen als je vanaf nu niet weet dat dat deel van de hersenen ook voor je ademhaling en hartslag zorgt.
LikeLike
Ook geen optie dus…
LikeLike
Je hebt mij onder speeddial toch?
Zucht, niet zo miepen.
LikeLike
Nou, je zou hetzelfde als ik kunnen doen: zet het nummer in je contacten onder ALARM (SOS kan ook). Ik ben ook zo dat ik niets meer weet bij een paniek situatie, en ik droom altijd dat ik mn telefoon niet eens meer weet te bedienen. Dat soort dingen droom ik al vanaf de draaischijf-tijd. Draaischijf op de telefoon, als ik, in mijn droom, mijn vingers in een cijfergat stak kwam of de hele schijf los of hij zat moervast. We lijden wat af hè? 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Inderdaad Margo, het lijden dat we vrezen….
LikeLike