Tante Riet

Morgen (vandaag) is Tammar jarig. Acht jaar wordt ze. Tammar is “me Tammartje en me liefie.” Toen ze net geboren was, lag ze met mij alleen in een ziekenhuiskamer en mama moest nog gehecht worden. Het was heel anders dan toen Hans geboren was en er verontrusting was. Dit ging allemaal goed, en ik mocht gewoon zonder arts, verpleegster of moeder met haar op één kamer wachten tot mama kwam.

Ze heeft zich ontwikkeld tot een jongensachtige meid. Ze is wild en onbezonnen, heeft haar benen altijd onder de blauwe plekken of korsten. Ze rent eerst, dan pas denkt ze na waarheen. Ze trekt even makkelijk een voetbalpak van Messi aan als een zomerjurkje, het staat haar allebei. Luisteren vind ze lastig, en als ik zou willen zou ik zo een stempel met ADHD kunnen halen bij de dokter. Maar dat doe ik niet, want ze is gewoon druk. En schattig.

Vanavond, op een andere verjaardag was er een oude tante van mevrouw Mack. Uit Leien ofzo. Met een Leiens accent, godvurregeme. Tammar had haar nog nooit gezien, maar ze was niet weg te slaan naast deze mevrouw. Ik was stomverbaasd over de klik die de tante en Tammar hadden. Tammar had haar al uitgenodigd op haar verjaardag en ze mocht ook blijven slapen, en ook heeft ze ons telefoonnummer gegeven zodat de tante morgen kan bellen. Geheel spontaan pakte de tante vijf euro en gaf die aan Tammar. Tammar was blij verrast en gaf tante Riet, want zo heet ze, een zoen.

Ik heb zelden zoiets meegemaakt. Daar zit je dan als vader te kijken naar je dochter die als het haar gevraagd werd zo zou overlopen naar tante Riet…

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack