Coldplay heeft weer een betoverend mooie plaat gemaakt. Fun is de titel, u vindt hem nog niet op Youtube. Ik zag ze één keer live en ik weet zeker dat als ik een vrouw was geweest ik verliefd zou zijn geworden op zanger Chris Martin. Als man zeg je dan dat je in de ban raakte van zijn charisma, maar ik ben bang dat dat hetzelfde is. Zijn nasale geluid, het gebruik van zijn kopstem en zijn melancholische liedjes zijn voor mij moeilijk te weerstaan.
Ik hoorde het nu twee keer op de radio, over een voorbije liefde, of het niet nog eens zou kunnen en of ze geen plezier hebben gehad. En natuurlijk was zij het die ermee stopte. Nooit hij. Het heeft dezelfde wanhopigheid als “ne me quitte pas” van Jacques Brel. U kunt er natuurlijk heel anders over denken, en dat is ook helemaal niet erg, want je kunt eenmaal niet met iedereen zwijmelen. Ik vind het prachtig, en voor mij is Coldplay inmiddels uitgegroeid tot de beste band ter wereld.
Waarom het nummer en de tekst me zo aanspreekt? Ik ben van de melancholieke, van het terugdenken aan zomerliefdes, van het ontkennen van de negatieve kanten, van het mijmeren, van het stilzetten van de tijd.
http://xmusic.fm/search/fun-coldplay/
update:
De link is inmiddels onschadelijk gemaakt, je kunt nog maar een klein stukje luisteren.
Mack 
Ik ben het helemaal met je eens hoor (maar begint Elvis niet jaloers te worden?)
LikeLike
Die is inmiddels 80! Al zou je hem dat niet geven.
LikeGeliked door 1 persoon
Funny!
Vrolijke groet,
LikeLike
Vanaf 11 december op Spotify te beluisteren.
LikeGeliked door 1 persoon