Méditerranée, zo blauw…

Gisteren gingen wij in het kader van ‘een camping is ook maar een camping’ naar de Middellandse zee. Recht naar beneden en iets ten westen van Marseille, want Marseille moet je mijden als de pest. Slechts een uurtje rijden had ik berekend en degenen die denken dat dit een soort Mont Ventoux-achtig verhaal wordt, hebben het mis. Het was ook een uur rijden. Alleen het idyllische van de Middellandse zee ontbrak. Ik moest aan IJmuiden denken.

Maar toch, als je de schepen en de industrie wegdacht was het best te doen. Fos sur Mer, niet zo bekend als Saint Tropez en ik begrijp nu ook waarom. Maar het water was warm en het strand was heet. De kinderen vermaakten zich prima en wij verbrandden in de zon. Fransen hebben natuurlijk een parasol bij zich, wij niet. Het was aan het strand een aangename 32 graden, een zeer welkome temperatuur omdat het op de camping nog niet onder de 35 is geweest. Gisterenavond net na negenen was het nog 29 graden. Dat het ’s avonds niet of nauwelijks afkoelt heb ik nog niet eerder meegemaakt. Ik zag gisterenavond een eenzame bliksemflits maar geen druppel regen tot nu toe. Hoe hier de natuur groen blijft is mij een raadsel.

Terug naar de Méditerranée. De kinderen hadden inmiddels contact gemaakt met Tim en Loek uit Schimmert, uitgesproken met zeer zachte G, en een u in plaats van een e. Ik huurde een waterfiets en nam de jongens mee na toestemming van hun sympathieke ouders. Nadien kwamen ze even bij ons zitten en ik vroeg natuurlijk of ze Rob Hamilton kenden, omdat Schimmert per slot van rekening maar 3000 inwoners heeft. En ja hoor, die kenden ze, al was het via hun ouders. De man vroeg of wij wat wilden hebben, een ijsje of een slush puppy of iets en ik aarzelde. Toen drong hij aan, het mocht ook een pilsje zijn. Ik zeg zelf altijd biertje, maar pilsje klinkt zoveel mooier, zeker met een zuidelijk accent, dat ik de verleiding niet kon weerstaan. De man was goedlachs, de vrouw was vriendelijk, en zo zaten wij op een mooie zomerdag op een strand in Zuid Frankrijk een pilsje te drinken met volslagen vreemden die aanvoelden als bekenden.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry.

4 gedachten over “Méditerranée, zo blauw…”

    1. Volgende week gingen ze naar Spanje, man heeft bij fortuna gevoetbald, maar niet in het eerste, vrouw zag er uit als een sportief type, namen van de kinderen heb je, nu moet je ze toch kunnen vinden tussen 3000 anderen.

      Like

Zegt u het maar

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.

%d bloggers liken dit: