Vroeger zaten wij vaak in de auto, zeker in het weekend, het cassettebandje vierde hoogtij. Mijn vader had er denk ik drie die ik mijn hele jeugd aan heb moeten horen. Er zat geen Elvis bij. The Carpenters, Abba, John Denver, Anne Murray en nog wat losse hits uit die tijd. “Vincent” van Don Mclean, “Afternoon Delight” van The Starlight Vocal band, een klassiek stuk en natuurlijk “Tie a yellow ribbon round the old oak tree”
Van de week werd ik wakker van de wekkerradio, en hoorde een bekende melodie. Nellie van der Heuvel uit de vierde klas. Ik sloeg niet gelijk de radio uit maar bleef even luisteren. Omdat het geluid erg zacht stond herkende ik de zanger niet, maar dat was dus Rijk de Gooyer. Hij leende denk ik hetzelfde achtergrondkoortje als dat Gerard Cox gebruikte in zijn “’t is weer voorbij die mooie zomer.”
Het koortje, de keurig uitgesproken woorden en de zomerse mondharmonica brachten het gevoel van de jaren zeventig onmiddellijk terug. Weemoed en geluk wisselen elkaar daar af, soms voel je ze tegelijkertijd. Misschien komt het door de tekst, al heetten de meisjes in de jaren zeventig allang geen Nellie meer, maar Karin of Angelique. Rijk vroeg zich af of Nellie nog zou bestaan. Dat kon je je nog oprecht afvragen vroeger, toen er nog geen Facebook of Linkedin bestond. Maar waarschijnlijk komt het door de oude liefde die voor niemand ooit roest.
Karins en Angeliques, inderdaad daar bastte het altijd van op school… Moniques nog meer.
barstte
Gerard Cox zong destijds ook nog een nummer “1948” van Van Kooten en De Bie en daar lijkt het qua overnemen van Engelstalige hitjes nog meer op. Conny van den Bos nam rond diezelfde tijd een paar vergelijkbare nummers op als A daisy a day, maar die kwamen nooit in NL in de orginele uitvoering op de markt.
De Gooyer stamde waarschijnlijk uit de Nellie en Alie tijd. Zelf zat ik rond 1965 op de lagere school en eindigden de meeste meisjenamen op een a zoals Ria, Saskia en Carla. Voornamen waren destijds ook nog redelijk regiogebonden. Het kan goed zijn dat jonge Brabi hele andere namen hadden.
Ja en dan lege bandjes kopen en muziek opnemen van de radio, die twee knoppen tegelijk indrukken precies op het moment dat de presentator ophield met praten en weer drukken voordat hij weer begon, poeh! Uren zoet ben ik ermee geweest.
Dit is gewoon ‘Tie a Yellow Ribbon’
Oud-Nederlandse teksten vind ik prima.
Maar de nieuwe liedjes gaan aan mij voorbij.
Ik luister dan ook weinig radio.
Zonnige groet,
Klopt helemaal van dat gevoel dat het bij mij ook opriep. En geweldig dat we Rijk nog eens mogen horen. Zo’n type mag toch nooit vergeten worden.
Ouwe romanticus! 😀