Ik zou wel weer eens iets serieus willen doen. Of me met iets serieus bezig willen houden. Natuurlijk, ik heb mijn werk, maar dat is niet echt serieus. Ik probeer mezelf te spelen in een toneelstuk met andere figuranten die zichzelf lang geleden zijn kwijtgeraakt. Daar wordt gepraat over zaken die een mens in de basis niet interesseert. Er is er eentje de baas en de rest neemt zijn houding aan. Men neemt zijn hobby’s over, zijn politieke voorkeur, zijn enthousiasme voor maakt eigenlijk niet uit wat. Tegengas bestaat niet meer, lijkt het wel. Diepgang is er ook niet meer. Men praat slechts nog over profielen op Linkedin, sportscholen, zakenreizen en over golfen met relaties.
En natuurlijk zijn er nog genoeg mensen die zich wel verdiept hebben in iets. Het maakt mij eigenlijk niet uit wat, ze kunnen erover vertellen met een enthousiasme dat aanstekelijk is omdat het echt is. Het is echt omdat het niet gaat om eigen zakelijk belang, maar om een uit het eigen brein ontsproten idee, hobby, denkwijze, wat dan ook. Sommige mensen hebben zelfs dat niet nodig om een ander te enthousiasmeren. De een heeft humor, de ander doet gewoon zijn plicht, weer een ander valt niemand lastig, er zijn nog genoeg mensen met een mooi verhaal.
Wat ik precies wil weet ik niet. Heb ik ook nooit geweten dus de kans dat ik het ooit wel weet is zo goed als nihil. Ik weet beter wat ik niet wil, dan wat ik wel wil. En dat is omdat ik kennelijk meer mensen tegenkom of van televisie ken die zijn zoals ik niet wil, dan dat er mensen zijn die zijn zoals ik wel wil. Helemaal niet zo onlogisch. En als ik dan eens iets onrealistisch wil dan kan ik weer vrij gemakkelijk berusten in het feit dat ik wereldburger nummer 3,2 miljard van 7 ben. Dat meer dan de helft alleen maar bezig is met overleven en ik af en toe de luxe heb om me af te vragen wat ik nu eigenlijk wil. Maar dat heb je als je in Nederland wordt geboren. Als je geluk hebt hou je je alleen bezig met bijzaken.
Mack 
De pyramide van Maslov!
LikeLike
Goeie, de pyramide van Maslov, ik moest diep in mijn geheugen duiken, naar de Woorden van m’n PSP-leraren vroeger 😉 Die pyramide had Maslov zelf toch al een beetje gerelativeerd?
Maar-eh, Mack, ik herken het gevoel (helaas!) kZoek ook altijd naar serieuzere dingen en ze zijn nooit serieus genoeg ;-}
LikeLike
Dit is nu zo’n voorbeeld. Ik stel iets aan de kaak, blijkt Maslov het allang gedaan te hebben een eeuw geleden. Alle serieuze zaken zijn al ontgonnen. 😉 Ik kan wel in de politiek gaan maar dat is alleen maar om over 30 jaar te constateren dat dat niets uithaalde.
LikeLike
Mja, er is m.i. een groot verschil tussen een ‘ooit populaire maar nauwelijks bewezen theorie’ en een ‘goedbeschreven waarneming in de alledaagse praktijk.’ 😉 Het laatste is in èlk geval concreet. En geldt in elk geval voor minimaal 1 persoon.
Je beschrijft m.i. heel raak het ‘unheimische’ gevoel van deze tijd, het doorgaan of je neus bloedt, (heb jij ook kinderen die bij het ontbijt vertellen dat ze gedroomd hebben dat er bijv. ISstrijders in huis staan? Kinderen kijken anders naar het nieuws, wij filteren ‘gevaar’ weg met kansberekeningen, maar de horror uit de hele wereld, klein en groot leed/gevaar, overspoelt ons elke dag, en wij willen wel, maar kunnen niets doen, dan relativeren.)
Dan treedt er volgens mij in je hoofd iets in werking van “Wat hebben WIJ het toch goed, kon ik er maar meer mee doen, meer van genieten…” (En natuurlijk kun je ook via allerlei andere wegen bij die gedachte komen, daar heb je het Dagelijkse Nieuws nog niet eens voor nodig.)
Iets anders gaan doen, of naast je werk erbij gaan doen, is riskant (gevaar voor overbelasting enz.) Maar waarom zou je er niet over nadenken. Of over schrijven natuurlijk 🙂
LikeLike
Weet je, Mack. Omdat de contouren van de schijnvertoning die in het leven rondom en met name via de media wordt opgevoerd, zich alsmaar scherper beginnen af te tekenen, ben ik mij maar gaan terugtrekken in mijn eigen wereld om daaraan naar mijn smaak vorm te geven. Dat maakt het kijken naar al die fake en onzin, die inderdaad bijzaken zijn en niet ernstig genomen kunnen worden, alleen maar vermakelijker. Want ik weiger het om in teleurstelling en chagrijn te eindigen.
LikeLike