Vanochtend stond een voetbalwedstrijd van Hans op het programma. Ze moesten tegen de ongeslagen koploper, Robur et Velocitas, de oudste club van Apeldoorn, 56 doelpunten voor en 2 tegen. Dat boezemde angst in. Ze hadden twee spelers, de nummer drie en de nummer vijf, die het elftal droegen, dat werd snel duidelijk. Nummer vijf was een grote jongen, nummer drie een kleine behendige linksbuiten. Na één minuut stond het al 1-0 door de nummer vijf van de tegenstander.
Maar het team van Hans vocht, en Hans het hardst. Hij liep het hele veld over en keer op keer wist hij de nummer vijf uit te schakelen. Hij was geconcentreerder dan anders. Maar er was geen doorkomen aan. Het team van Hans kon geen vuist maken. Vlak na rust werd het 2-0, wat gezien het overwicht, nog erg mee viel. De veel scorende spitsen van het team van Hans kwamen er niet aan te pas. Deze keer tegen de sterke tegenstander was Hans de uitblinker. Hij heeft pas één keer gescoord, nét in de wedstrijd waar ik niet bij was twee weken terug. Hij heeft geen goede trap, maar hij raakt zelden de bal kwijt. En uitgerekend hij brak door, tegen deze tegenstander. Hij kreeg die ene kans door vanaf de zijkant vrij voor de keeper te komen. Hij wilde schieten maar zag Lotte, het enige meisje in het team, maar een van de besten, nog vrijer staan. Hij gaf de bal aan haar en zij schoot hard in de hoek. Onhoudbaar. Ik, die twee maanden geleden me nog geneerde voor schreeuwende ouders langs de kant, kon er niks aan doen en juichte alsof PSV zojuist het landkampioenschap binnenhaalde. Hij was zo trots. Hij gaf de bal af. Het was 2-1, en dat was de eindstand. Een schitterende verliespartij.
Da’s een mooi verslag.
Trotse vader! Ik feliciteer je met zo’n zoon.
Trotse opa ben ik! Mij mag je feliciteren met zo’n kleinzoon!
Dat overzicht en toch in F2? Schande!
@Theet50: Van harte gefeliciteerd met uw kleinzoon Hans!
Ja mooi hoor maar het wordt hier toch niet zoals bij CasaSpider hè. Die deed een tijdlang ook alle voetbalverslagen van zijn zoon en daarna was het afgelopen met webloggen 😦