Ik ben benieuwd welke principes ik nog heb, als ik 65 aan mijn pensioen toe ben. Vroeger, toen ik me dat nog kon veroorloven had ik heel veel principes, maar ik moet ze langzaam laten gaan. De oorzaak is voornamelijk mijn werk en dan vooral de inkomsten die dat genereert. Ik schaam me een beetje om het te zeggen, maar als ik tien miljoen op de bank had kon ik me veroorloven om er hele andere meningen op na te houden. Ik moet op mijn werk bijvoorbeeld veel Engelse termen gebruiken tegen mijn Nederlandse collega’s, anders begrijpen ze me niet. Terwijl ik toch een voorvechter ben van het gebruik van Hare Majesteit’s Nederlands. Dus geen kids, maar kinderen en geen shoppen maar boodschappen doen. Ander voorbeeld, morgen loop ik rond op een event van ons bedrijf. Normaal zou ik daar erg tegenaan schoppen, nu heb ik dat amper gedaan. Goed, ik heb me openlijk afgevraagd of zo’n event de kosten wel waard is, maar vroeger zou ik toch luidkeels geprotesteerd hebben tegen zoveel verspilling voor een event waar niemand vrijwillig heen komt, maar waar de bezoekers werkelijk gesmeekt moesten worden om de zaal op te komen vullen, om de aanwezige sprekers niet in verlegenheid te brengen. Nu ga ik er braaf heen en voer morgen mijn beleefdheidsgesprekjes. Het dieselstation-principe heb ik kort na de geboorte van Hans al laten varen, maar waar gaat dit eindigen? Rij ik ooit in een Volkswagen?
Als je 65 bent rij jij die Polo Blue Motion in diesel – uitvoering en je zult er ook nog blij mee zijn omdat je zo bijdraagt aan het milieu hoewel dat als issue dan al lang achterhaald zal zijn. Let op mijn woorden of moet het dan toch maar ‘Mark my words’ zijn?
Och, als het dan maar een Golf TDI is . . .
Je moet het niet in de inkomsten zoeken, maar in de uitgaves. Mijn principes zijn dan ook niet door loonangst aangepast. Ik heb er ook niet zoveel. Ik heb nooit de moeite en tijd in een rijbewijs gestoken, maar volgens mij is dat meer uit luiheid dan vanwege een principe.
Het lijkt me jouw thema in dit leven.
‘Harer Majesteits Nederlands’ dan maar?
Ik vind “winkelen” een beter woord voor “shoppen”. Ik moet zeggen dat ik ook de kriebels krijg van “shoppen’, maar dat komt omdat ik een koopverslaafde in mijn omgeving heb die zo ongeveer vier keer per week gaat “shopppen” en dat altijd luidkeels vertelt. Dus dat geshop komt me mijn neus uit. Verder heb ik geen moeite met verengelsing van de taal, zolang het maar een beetje binnen proporties blijf.
Principe op basis van de hoogte van je salaris.. ja, dat snap ik wel
Ik heb nog weleens heimwee naar mijn Golfje hoor 😉
Bill Bryson schreef eens dat als de enige reden om iets uit principe te doen het principe zelf is, dat je het dan niet moet doen.
@Emigrant: Dat had ik willen suggereren maar ik dacht ach, mack heeft het al zo moeilijk 😉
Vooruit dan maar, Harer Majesteits Nederlands. Wanneer is dat veranderd?
Het is meer dat dat al een eeuw of twee zo moet, en nu aan het veranderen is omdat bijna niemand (alleen Emigrant en ik) meer weet waarom het zo moet. Maar daar gaat dit logje toch niet over? Helemaal niet interessant.
Principes verlies je in de regel uit lijfsbehoud.
Maar dan nog hoeft een mens niet te eindigen in een Volkswagen, een oude Snoek voldoet ook.
Wat een flauwekul “geen kids” en “geen shopping”. This is Europe 2012 man!
Ik zou het prima vinden als we uiteindelijk allemaal, overal Engels spraken. Maar niet uit aanstellerij of misplaatste gewichtig doenerij.