Nightmare on Mackstreet.

Ik had een nachtmerrie. Hij begon niet als een nachtmerrie maar horrorfilms beginnen ook vaak met een draaimolen en een kinderliedje. En waar het precies over ging, ik weet het niet, mensen waren teleurgesteld in mij en dat reageerde ik af door een horrormeisje met Dracula tanden de dood in te jagen. Ze gaf een afgrijselijke gil maar ik gooide haar zo een wilde rivier in. En toen werd ik wakker. Het was vijf uur ’s ochtends.

Ik heb meestal wel het geluk dat ik in nachtmerries niet zelf het onderspit delf. Ik denk dat ik daar te oud voor ben, om nog bang te worden van dit soort nare dromen. Toch werd ik met een vervelend gevoel wakker. Want ja, zo ben ik helemaal niet, dat ik meisjes een wilde rivier in gooi. Zelfs al hebben ze Dracula tanden. Dus ik had er wel een beetje spijt van, maar aan de andere kant, wat kan ik er aan doen? Ik stuur mijn droom niet zelf aan, want zodra ik dat probeer word ik wakker. Maar nu ook trouwens. Dus misschien schuilt er wel iets engs in mij. Maar nee, ik denk het niet. Ik ben de goedheid zelve.

Goed, ik kan buiten zinnen van woede raken als er met klussen iets misgaat, maar dat schijnt eerder vermakelijk dan gevaarlijk te zijn. En laten we eerlijk zijn, als ik boven een lamp aan het vervangen ben, en daarna doen beneden de koelkast en de magnetron het niet meer, dan raak ik in zeer ernstige mate gefrustreerd omdat ik weet dat ik daarvan de schuld ga krijgen terwijl het gewoon niks, ook niet een beetje, met elkaar te maken heeft maar dat maakt niet uit, mijn schuld staat vast. Als Linda mij weer enigszins tot kalmte gemaand heeft en ik ga het volgende klusje doen, een spijker in de muur slaan, en daarna weigert het fotolijstje recht te gaan hangen, wat ik ook doe, dan is het enige dat mij nog kan redden is roepen: Ralph Inbar, kom maar tevoorschijn! Maar ja, ook dat is mij niet gegund.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack