Met mijn nieuwe baan ben ik wel in een beetje in een tricky omgeving terecht gekomen. Als je niet uitkijkt (en dat deed ik gelukkig wel) zit je op een klantendag van een leverancier in een zaal te luisteren naar een speech van een futuroloog die voorziet dat over dertig jaar niemand in de zaal nog hetzelfde werk zal doen. (Gelieve de factuur binnen dertig dagen te betalen.) En verder mogen belangrijke mensen hun visie geven aan een groepje mensen. Zo was er een directeur die zijn verhaal kwam houden, alleen was het probleem dat er maar acht mensen zich hadden opgegeven om te komen luisteren naar diens visie. Maar geen nood, om de directeur en zichzelf niet in verlegenheid te brengen, had de organisator snel een man of dertig van haar eigen werknemers opdracht gegeven in de zaal plaats te nemen. Ja, die mannen hebben het ver geschopt allemaal, met hun visies.
Wel een tijdje meegemaakt en rond 1990 kreeg dat immer de naam seminar. Gelukkig zat ik in de techniek en dan kwamen er wel 20 mensen. Soms hadden de voorgangers nog wat te melden ook. Op andere vakgebieden als ‘Hoe belast ik mijn collega’s optimaal’ of ‘Hoe manage je human resources.’ lijken me vreselijk saai en dan gaat het alleen om de borrel achteraf ter netwerking. Daarbij ben je erg afhankelijk van wie daar aan deelnemen.
LikeLike
Je moet klein beginnen óf met veel mensen die het met je eens zijn! 🙂
LikeLike
Het is eigenlijk wonderlijk dat lui met een zo laag rendement zo hoog worden ingeschaald.
LikeLike
Inderdaad. Hier hebben we de ware oorzaak van de crisis te pakken.
LikeLike
Ja knap hè. Hij heeft gelijk, ik doe over 30 jaar zeken niet meer hetzelfde als nu.
Was jij één van de acht?
LikeLike