Forget me never

Zoals zovaak zat ik even wat te you-tuben en kwam ik uit bij een van de mooiste nummers van Elvis, Always on my mind. Het is een nummer dat niet iedereen kan zingen. Niet omdat het extreem moeilijk is, maar omdat degene die het zingt wel geloofwaardig moet zijn. Je moet een stoere maar gevoelige man zijn, want je rotzooit wat aan met andere meiden, en op het moment dat je vrouw protesteert palm je haar weer in door te zeggen dat ze altijd in je gedachten is geweest. Een beetje vrouw tuint daar niet in en gaat er vandoor, precies wat Priscilla na vijf jaar deed. En als je dan daarna zo’n nummer zingt, moet je je publiek wel kunnen laten geloven dat je dood gaat van verdriet, precies wat Elvis vijf jaar later deed. Ik wil dus maar zeggen, niet iedereen kan dit zingen.

Ik heb een bijzondere maar minder aangename herinnering aan dit nummer. Het zal begin februari 1985 zijn geweest, toen mijn moeder op mijn kamer kwam en ik deze plaat op had staan. Ze vroeg of ze hem nog een keer mocht horen met de koptelefoon op. Ik wist wat ze aan het doen was. Ze was muziek aan het uitzoeken voor op de crematie van mijn vader, die toen op sterven na, dood was. Ik zag het aan de tranen in haar ogen. Uiteindelijk keurde ze het nummer af vanwege de tekst. Hun relatie was niet zo geweest. “Always on my mind” sprak haar wel aan, maar “Maybe I didn’t love you” wat minder. Uiteindelijk is het een ander nummer van die LP geworden. Het laatste nummer wat gedraaid werd, en de muziek waarop wij langs de kist liepen en afscheid namen was Forget me never. Ik kreeg mijn LP terug en “Always on my mind” was met pen omkaderd, en voor “Forget me never” stond een kruisje.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack