In 1983 kwamen wij in Vaassen wonen als gevolg van het verschijnsel dat kinderen nog niks te vertellen hadden, vrouwen volgzaam waren en vaders de kost verdienden. En dat die kost in Vaassen werd verdiend, en mijn vader best van autorijden hield, maar elke dag tweeënhalf uur moest rijden zodat hij mijn kleine zusje alleen nog maar in het weekend zag, was de reden om te verhuizen van het vriendelijke Drunen naar het stuggere Vaassen. Mijn vader werkte als controller bij ijzergieterij Vulcanus. Soms liepen mijn broertje, zusje en ik naar de fabriek om hem op te halen en dan konden we weer mee terug naar huis rijden. Vonden we leuk.
Inmiddels is die hele ijzergieterij er niet meer, het monumentale fabriekspand werd gewoon gesloopt en is er op die plek een nieuwbouwwijk met de toepasselijke naam: Vulcanus. De straten zijn genoemd naar de diverse afdelingen in de fabriek, maar ik merk soms aan mensen dat ze geen idee hebben wat die straatnamen betekenen. Vormerij? Wie hef dat noe weer verzonn’n!
Het enige wat nog intact is, is de Vulcanusweg. Dat was de toegangsweg tot de fabriek. Aan het eind stond een hek en een stoplicht. Iets verderop was de hoofdingang, en vlak daarnaast het kantoor waar mijn vader zat. Nu woont er iemand op die plek. Ik liep daarnet over de Vulcanusweg en realiseerde me dat mijn vader daar vroeger elke dag reed. Een auto kwam me tegemoet. Een snel optrekkende Golf met dieselmotor. Zijn koplampen verblindden mij. Maar ondanks het licht kon de bestuurder mijn gedachten niet lezen, en bleef dus in het ongewisse over mijn persoonlijke geschiedenis van 27 jaar geleden.
Mack 
Het zou Volkswagen Golfs verboden moeten worden te rijden op plaatsen waar jouw vader ooit reed.
LikeLike
Tja, wanneer wordt die wijk in Wolfsburg aangelegd? 🙂
LikeLike
Mooi he, herinneringen.
LikeLike
Was het niet logischer geweest die gieterij Vasuvius te nomen?
LikeLike
En toch altijd in dat stugge Vaassen blijven hangen? Drunen, daar heb ik in een vorig leven nog naar een huis gekeken. Het was te klein, en we zijn in Breda gaan wonen. Maar in 1983 waren vrouwen niet volgzamer dan nu hoor.
LikeLike
Mooi logje. Krijg er een Wim Sonneveld-gevoel bij, en aangezien ik ‘Het Dorp’ een mooi nummer vind, is dat als compliment bedoeld.
LikeLike
@Jenni: ja, dat is goed omschreven, dat gevoel heb ik ook. De zeewierthee is je meteen vergeven 😉
LikeLike
Ah nostalgie. Mooi man, Vulcano.
Een beetje van dit, een beetje van dat en als je haar maar goed zit.
LikeLike
@ Linda: gelukkig! Wil je ook een boomschorskoekje?
LikeLike
@Jenni: nee!! Ik ben geen mietje!! Geef Hermanus er één!! Hahahaha. Gewéldig dit…
LikeLike
En dan te bedenken dat bier gemaakt wordt van gerst, tarwe en meer van dergelijke wuivende palmsoorten. Wie is er nou een mietje 😀
LikeLike
En sigaren van een plant.
LikeLike
En cocaïne van de cocaplant. Ik zeg het je: puur natuur.
LikeLike
Ik ga zwijgen over onze Nederwiet. Zou je daar trouwens ook thee van kunnen trekken?
LikeLike
Nederwiet is niet zo puur natuur meer. Wordt veelal op glaswol met behulp van chemicaliën gekweekt. Als je dat spul oprookt spuiten de chemische verbindingen je oren uit.
LikeLike
Zeg teuten! Dit is een aangrijpelijk emologje van mijn beste vriend ja! Doe die theesjit even lekker ergens anders.
LikeLike
Dat is de schuld van Linda. Ik maakte een compliment, en die linkte zij meteen weer naar zeewierthee.
LikeLike
Ja joh, geef mij de schuld!!
LikeLike
@ Linda: ja, maar jij bent zijn wief. Dus op jou word hij toch niet heel boos. Denk ik.
LikeLike
Hahahahahahahaha… Denk je..
LikeLike
Mn vader was chef van de gieterij. Vlak voor de sloop heb ik er nog een sfeerimpressie gemaakt.
LikeGeliked door 1 persoon
En staat die ergens online, dat we hem kunnen zien?
LikeLike
Heb hem inmiddels gevonden. Mooi. Ben maar één keer in de fabriek geweest, en herinner me inderdaad al die troep op de grond. Wat was dat, het leek wel stof of zaagsel.
LikeLike
De gietmallen zijn gemaakt van zand. Er lag overal zand en ook stukken gestolt gietijzer.
LikeLike
Aha, dank je.
LikeLike