Toen ik nog een bikkel was, ik heb het over begin jaren 90 van de vorige eeuw, moest ik een keer naar het ziekenhuis om een bultje uit mijn bovenarm te laten verwijderen. Ik begaf mij op 18 mei 1993 met mijn moede al mijn moed naar het Julianaziekenhuis, waar op de dag af twaalf jaar later ook onze zoon Hans geboren zou worden, al kon dat toen nog niemand bevroeden. Ik kende mevrouw Mack nog niet eens, laat staan dat ik wist dat onze zoon Hans zou gaan heten.
In elk geval, ik word naar een behandelkamer geleid waar de lypoom, want zo heette dat ding volgens mij, verwijderd ging worden. Ik had nog geen idee hoe, maar daar zou ik vanzelf achter komen.
Ik ging liggen en een zuster kwam binnen. Ze kleedde zich uit, en…oh nee, dat was toen helemaal niet.
Veel werd mij nog niet duidelijk maar het kwam er op neer dat de dokter zo zou komen.
De dokter kwam ook zo en zonder zich voor te stellen ging hij aan de gang. "Komt-ie!" waarschuwde hij na een minuutje en ik beet op mijn tanden. Zo'n mes in je arm kan best zeer doen wist ik nog van de oorlog in Korea.
Ik voelde niks. Ik rekende op een snelle beweging van het mes maar er kwam slechts een verdovingsspuit. Wist ik veel. Daarna voelde ik helemaal niks meer en staarde maar wat naar het plafond. "Klaar." zei de dokter na een poosje en weg was hij. Nooit meer teruggezien. Even later kwam de zuster die een pleister op de wond plakte en mij vertelde dat ik een week later terug moest komen. Prima. Tot over een week.
Misschien dat er onder u een enkele slimmerik zit die al in de gaten heeft welke chirurgische ingreep er bij mij had plaats gevonden, maar ik niet. Ik ben gaan werken en 's avonds gaan surfen op het Veluwemeer. Het deed pijn maar het was te houden. Een week later bleken de hechtingen wel gehouden te hebben, maar het litteken was iets breder geworden dan de bedoeling was. Anderhalve centimeter ongeveer. Ik had echt geen idee dat er hechtingen in mijn arm zaten. De dokter zei niets, en ik vroeg er niet naar. Over vroeger gesproken, vroeger durfde ik sowieso veel meer dan tegenwoordig. Is dat herkenbaar of zou het juist andersom moeten zijn?
(Bijna dit hele verhaal is waargebeurd, behalve dat het op 18 mei was, dat is om het verhaal mooi te maken. Maar het was wel mei 93, dat weet ik zeker. Jolie had vandaag ook te maken met een norse chirurg.)
Mack 
Littekens zijn stoer toch? Hoe breder hoe mooier. Het zal wel een vetbult geweest zijn ofzo, ik heb voorzichtig gedaan en bij mij is het een putje geworden 😕
LikeLike
Mijn kuiltjes beginnen ook al mooi te helen. En ik had gelukkig een heel vriendelijke chirurg, die op mijn verzoek zelfs best twee bobbeltjes voor de prijs van één van mijn boeventronie wilde verwijderen. Hulde! 😉
LikeLike
Surfen met hechtingen…? Ben jij stiekem van die Indianenstam waar ze met haakjes in hun vel een woest dansje doen?
En ik moest bij je verhaal ook meteen aan de keurig georganiseerde ingreep van Peng denken 🙂
LikeLike
Ik heb ook een leipe oom. Geen idee waar die gebleven is.
LikeLike
Ik heb ook een leipe oom. Geen idee waar die gebleven is.
LikeLike
Wist je dat het woord bikkel van de boerderij komt. Bikkel is een ander woord voor een dier met één testikel. Heeft die norse chirurg…, nee laat maar, ik wil het niet weten!
LikeLike
Wist je dat het woord bikkel van de boerderij komt. Bikkel is een ander woord voor een dier met één testikel. Heeft die norse chirurg…, nee laat maar, ik wil het niet weten!
LikeLike
Bjorn ik geloof je niet. Er bestaan helemaal geen dieren met één testikel.
LikeLike
Bjorn ik geloof je niet. Er bestaan helemaal geen dieren met één testikel.
LikeLike
Bjorn kijkt teveel in Wikepedia 😉
Bikkel aldus meneer van Dale:
bik·kel (de ~ (m.), ~s)
1 kootbeentje uit de hiel van een schapenpoot waarmee vroeger kinderen speelden
2 [inf.] stoere man
LikeLike
Overigens heet de zoon van Martijn Krabbé Bikkel en het zou met niet verbazen als die maar één….ach laat maar 😉
LikeLike
Overigens heet de zoon van Martijn Krabbé Bikkel en het zou met niet verbazen als die maar één….ach laat maar 😉
LikeLike
Ik zou gedacht hebben dat Martijn Krabbé…o nee, laat die ook maar.. 😉
LikeLike
Vraag het maar aan meneer Google http://www.google.com/search?sourceid=navclientie=UTF-8rls=WZPA,WZPA:2006-16,WZPA:enq=bikkel+testikel
LikeLike
Vraag het maar aan meneer Google http://www.google.com/search?sourceid=navclientie=UTF-8rls=WZPA,WZPA:2006-16,WZPA:enq=bikkel+testikel
LikeLike
Een van de redenen dat ik artsen niet klakkeloos vertrouw …
LikeLike
Een van de redenen dat ik artsen niet klakkeloos vertrouw …
LikeLike
Ik kan je verzekeren dat dat surfen niets met dat litteken te maken heeft: ik heb nooit gesurfd, en zeker niet direct na de transplantatie, maar ik heb me toch een partij fraaie littekens. 😉
LikeLike
Bikkel, is bikkellen, een spel die ik als kind in Nederlands Oost Indie (nu Indonsia) speelde. ’t gereed bestaat uit een klein gummie balletje en 5 or 6 “bonen”. In ’t Engels heet die spel “knackle bones”. In mijn tijd was ’t meestal gespeeld door meisjes.
LikeLike
grappig
LikeLike