Wat een dag.

Het was een echte jankdag. Achteraf blijkt weer dat je iets pas moet geloven als je zeker weet dat het zo is, of als het tegendeel nooit bewezen kan worden.

Mevrouw Mack belde mij in tranen en stamelde iets over een afwijking in z'n longetjes wat ze op de foto hadden gezien. Ik snelde naar het ziekenhuis waar wij om vijf uur een afspraak met de kinderarts hadden. Om kwart over zes komt ze opdagen en vertelt ons dat het meest waarschijnlijke is dat Hans een klein enfyzeem onderin z'n rechterlongetje heeft.

Het hele meconium aspiratie verhaal wordt ineens weer ingetrokken. Terwijl ik zelf gezien heb hoe ze die troep uit hem zogen. En wij begrepen er maar geen bal van. Eerst was de foto niet duidelijk, toen moest hij naar een ander ziekenhuis voor een scan omdat die meer te zien zou geven, daarop was niets te zien behalve meconium, en nu zeggen ze op basis van een foto weer dat het geen meconium is maar een aangeboren afwijking.
Hoe deze verwarring allemaal ontstaan is heeft ze me uitgelegd en ik heb er ook wel begrip voor. Het enige wat ik nu dus wel weet is dat het enfyzeem nu het meest waarschijnlijke is, maar dat ik het pas geloof als het Wilhelmina Kinderziekenhuis in Utrecht de diagnose bevestigt.

Het allerbelangrijkste is dat Hans er nu geen last van ondervindt, en er geen levensgevaar dreigt en dat hij morgen wel gewoon naar huis mag. En mocht de diagnose nu wel kloppen dan is dat nog geen paniek. Maar het is wel ons kind en wij zijn vreselijk geschrokken.

Hans niet, die dronk gewoon 85 cc in één keer, en heeft me ook nog ondergepoept.
Het is een kleine lieveling en laat het in Godsnaam allemaal meevallen.

Onbekend's avatar

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry.

19 gedachten over “Wat een dag.”

  3. Hou vol. Hans lijkt me een coole goser en hij sleept zichzelf en jullie er wel doorheen.
    (en het kaarsje dat ik voor jullie brand, helpt ook)

    Like

    Beantwoorden

  7. Ook allemaal bedankt trouwens (niet alleen Marina) en ook iedereen die nog gaat reageren maar dat nu nog niet weet, want ik kan niet na ieder berichtje bedankt gaan zeggen, maar het wordt wel gewaardeerd in elk geval.

    Like

    Beantwoorden

  13. Het komt allemaal goed. Ik heb enige tijd met longemfyzeem rondgelopen en het is helemaal goed gekomen en ik heb weer een normaal longvolume. Geweldig dat Hans thuis is! Ik wens jullie rust en vrede toe.

    Like

    Beantwoorden

  16. Dat zijn indrukwekkende teksten Mack. Blij te horen dat hij wel thuis is en er zelf niets van meekrijgt al dat schrikken. Hou jullie haaks, veel sterkte en ik duim hard mee ..

    Like

    Beantwoorden

  18. Goed te horen dat Hans thuis is en dat het allemaal wat beter lijkt. Ik duim met al die anderen mee dat het ook verder allemaal reuze mee gaat vallen en Hans verder helemaal gezond opgroeid.

    Like

    Beantwoorden

Laat een reactie achter op Monique Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *