Categorie: Mack maakt zich zorgen

Vroeger mocht ik hem niet, Alexander Klöpping, maar tegenwoordig pruim ik hem beter. Maar nu is zijn boodschap weer onheilspellend. Dreigend. AI, en met name AGI, dat schijnt de intelligentere vorm van AI te zijn, gaat ons kapot maken.

Het duurt op zijn minst nog twee jaar en op zijn hoogst nog tien jaar, maar dan is de mensheid klaar. Het enige wat je dan nog kunt doen is niks. Van je basisinkomen. AI neemt de boekhouding over, de computerprogrammeurs, oorlogsindustrie, marketing, film-en entertainmentindustrie, zorg, geneeskunde en weet ik het allemaal. AI is nu al bezig met zichzelf te programmeren. Ja maar, AI gaat ook eerder een geneesmiddel tegen kanker vinden dan de huidige onderzoekers. Hoera, dan kunnen we tenminste nog wat jaren langer niks doen van ons basisinkomen.

Ik heb er wel eens over van mening verschild met een dr. in een vaag vakgebied. Die vond mijn argumenten tegen AI maar niks want zijn leven bestond uit wetenschappelijke artikelen lezen. En met AI kreeg hij de belangrijkste punten mee. Ja, zo kan ik ook wetenschap bedrijven. Vroeger lazen we uittreksels van boeken als je geen zin had het boek te lezen. En waardoor de hele essentie van het boek verdween.

Nee, vrolijk wordt ik bepaald niet van de mensheid. Enerzijds zit er een groot deel met een veel te laag IQ op social media, anderzijds is een klein deel met een veel te hoog IQ dat allerlei levensvreugdbedervende uitvindingen doet. Daartussen zit nog een groot deel dat alleen met zichzelf bezig is, maar voor ons, jij en ik, die verbintenis zoeken is er niks.

Beter was ik in 1945 geboren, dan was ik nu aan het einde en had ik de beste tijd ooit meegemaakt. Nee, ik kwam pas in 1969, dus ik het begin ging het goed, mijn instincten reageerden zoals de maatschappij werkte, maar inmiddels ben ik in een tijd beland waarin ik mijn instinct steevast moet negeren en ik moet handelen naar nieuw aangeleerd gedrag. Ingewikkeld geformuleerd misschien maar om te begrijpen wat ik bedoel geef ik even als voorbeeld dat er tegenwoordig na een ritzege in de tour geen twee mooie vrouwen naast de renner staan die hem op zijn wang kussen, maar een mooie vrouw en een knappe jongeman die naast hem gaan staan klappen. En de bedoeling is dat mij dat niet opvalt, dat er ineens een man bij is.

En dat wordt dan weer opgedrongen door de maatschappij die ik net had ingedeeld in vier groepen, terwijl geen van die vier hierbij gebaat is. Er moet dus nog een vijfde groep zijn. Die alles van groep 1 tot en met vier wil vernietigen.

Als ik straks van mijn basisinkomen maar ESPN kan betalen en twee kratjes Brouwersbier per week, dan komt het wel goed.

Het gaat gevoelsmatig niet geweldig met me, ik ben bezorgd en ik lig wakker. Ik heb niet het gevoel dat ik nog meetel en van mij hoeft het allemaal niet meer. Een ex-collega is plotseling overleden, nog geen veertig jaar. Het grijpt me aan. Een hond is door zijn baas in de steek gelaten, en het grijpt me aan. Er liep een muis in huis, ik zette een muisvriendelijke val maar ik werd er wel van wakker om twee uur ‘s nachts. De wetenschap dat het beest gevangen zit een kleine ruimte zonder bewegingsvrijheid zorgt dat ik niet lekker slaap. En inderdaad, toen ik naar beneden ging midden in de nacht zat hij erin. Ik liet hem er in de tuin weer uit.

Door de overleden ex-collega moest ik aan een vriend van mijn vader denken die ook overleden is, maar wiens naam ik niet meer wist. Ook dat nog, dementie ligt ook op de loer. Hoe kon ik die naam vergeten zijn! Drie uur ‘s nachts en zijn voornaam schoot me weer te binnen. Een kwartier later, hoe weet ik niet meer, had ik zijn achternaam ook. Ik zocht hem op op internet en zag dat hij een roman geschreven had. Over een jongeman die niet tevreden was met z’n burgerlijke leven en zijn tegenpool ontmoette. Ik vroeg mij af of er iets in het boek terug te herleiden was naar mijn vader, die ik ook nog steeds mis. Ik las iets over de schrijver, dat hij Duits en filosofie had gestudeerd, en achter zijn naam stond: Utrecht, 1944. Magischer dan die tijd- en plaatsbepaling kan het voor mij niet. Daar kwam mijn vader ook ter wereld, in Utrecht, 1944. Hoe mooi moest het zijn als je dat achter je naam kon zetten? En je in de jaren vijftig opgroeide in die toen geweldige stad?

Ik viel weer in slaap en werd veel te laat wakker. Ik had al achter mijn bureau moeten zitten. Maar ook op mijn werk gaat het niet geweldig, voel ik me eenzaam en lijkt alles ingestort. Ik sloeg me door de dag heen en ik bestelde het boek. In de ijdele hoop op inspiratie.

Wat heb je aan vrede als daar afpersing tegenover staat? Wat heb je aan vrede als die wordt afgedwongen door machtige en rijke mannen die alleen nog maar machtiger en rijker willen worden? Geef Rusland wat het wil, geef Amerika een deal, want dan zijn wij in Europa tenminste veilig en kan carnaval gewoon doorgaan? Zulke vrede, daar heb je niks aan. In zulke vrede zal Rusland doen wat het wil en zullen we slaven worden van het extreme kapitalisme. We varen al in die richting.

Het is dan wellicht beter om te moeten vechten. Dan maar geen carnaval maar een collectieve heropvoeding van de westerse mens. Misschien wel ten koste van miljoenen. Ik weet niet hoe het was gelopen als de Tweede Wereldoorlog niet was gebeurd. Dan zou ik nu waarschijnlijk niet de kapjes hebben gegeten waar ik het gisteren over had. Niet omdat ik de oorlog heb meegemaakt, maar omdat mijn opa’s en oma’s dat wel hadden en mijn ouders opvoedden met die oorlog nog vers in het geheugen. En mijn ouders voedden mij op in dezelfde stijl, omdat het er nog inzat. Maar bij mijn generatie lijkt het mis te gaan, de oorlog is verdwenen en wij geven het nog maar half door.

En nu zijn we rijker dan ooit, hoeven minder arbeid te verrichten, we hoeven niet in militaire dienst, we hebben toegang tot medische zorg, we mogen niet meer beledigd worden en we zijn allemaal het middelpunt van het heelal. Misschien is de migratie beperken nog niet zo’n slecht idee. Daardoor kan de economie niet meer groeien en neemt de welvaart af. Waardoor ook het besef zal toenemen dat je arrogant gedragen niet zo’n goed idee is. En de noodzaak om aardig gevonden te worden toeneemt. Want carnaval in je eentje vieren is ook maar niks.

Het probleem Trump bestaat alleen in mijn hoofd. Hij is niet mijn president, ik ken hem niet, ik zal hem nooit ontmoeten en toch zie ik hem als probleem. Terwijl anderen hem als oplossing zien. Wat opmerkelijk is omdat de eerste termijn ook op niets uitliep, behalve dat we 30.000 leugens verder zijn. Gemiddeld 21 fabels per dag werden er door de president verteld, en triest genoeg had de meerderheid van de stemmers dat niet in de gaten of maakte het ze niet uit. Of ze waren Elon Musk, en hadden baat bij die leugens en omarmden ze dientengevolge.

Als ik het probleem Trump in mijn hoofd oplos door middel van een revolutie en een schavot, of door een aanslag en een complot, dan is er nog altijd die meerderheid. Ik kan er niet bij met mijn hoofd omdat ik zelf zo ideologisch ben om tijdens het stemmen niet aan mijn eigen portemonnee te denken, maar aan het welzijn van het land. Vroeger was het noodzakelijk om de welvaart op te krikken zodat welzijn in haar kielzog werd meegetrokken. Maar inmiddels is de boeggolf van de welvaart zo hoog dat het welzijn ver achterblijft of zelfs remmend werkt. Welvaart wordt naar mijn mening overschat en leidt tot de overspannen situatie waarin we nu verkeren. Er zijn steeds meer verwarde mensen, ook in de politiek, mensen die denken dat ze hun rijkdom hebben bereikt met hard werken en niet willen delen, die geen belasting willen betalen zonder erover na te denken wat daar de gevolgen van zullen zijn, en sowieso mensen die geloven dat ze tot een verheven soort behoren die net wat belangrijker is en voor wie net iets minder regels zouden moeten gelden dan voor anderen.

De oplossing? Die is er niet. Stel je voor zeg! Geen landen, geen bezittingen, geen religie alleen maar mensen die als eenheid leven. Het idee! Nee, zo zit de mensheid niet in elkaar. De duivel mag dan letterlijk niet meer bestaan, zijn verleiding bestaat nog steeds. En het vlees biedt geen weerstand en verzamelt schatten op aarde in het vertrouwen dat die wel beschermd zullen worden door de rechtsstaat. Wat op zeker moment wel fout moet gaan…

Dat je bij een Amerikaans bedrijf door sales genaaid wordt, daar doe ik niet moeilijk over. Dat is eenmaal zo en ik heb dat geleerd. Maar dat je door je eigen baas genaaid wordt, daar raakt iemand met autistische trekjes zoals ik wel van van streek. Ik heb eerst beklag gedaan bij mijn directe baas, maar die wilde hier de strijd niet aangaan. En dat zou ook niks uitgehaald hebben maar daar ging het mij niet om. Het ging me erom dat we niet over onze kant moesten laten gaan dat we door onze eigen SVP, senior vice president, ik zie nu pas dat het een eigenaardige afkorting is, verraden worden aan de vijand. Dus hoe mijn directe baas mijn vragen ook ontweek, zij kwam er niet zo makkelijk mee weg. Op zijn minst zou ze moeten toegeven dat we genaaid waren en dat we het lieten gebeuren. Ik heb tien keer een mail geschreven aan meneer AUB, maar hem ook weer uitgewist, omdat ik mijn directe baas niet moet overrulen of voor het blok moet zetten. Bovendien wist ik dat ik het snel weer kwijt zou zijn, dat gevoel. Maar niet vandaag.

Zoiets werkt in mij door en vreet zich een baan door de hele wereld en raak ik compleet gefrustreerd door Elon Musk, door Donald Trump en door het grootkapitaal dat goed voor zichzelf zorgt. En nog meer door wat er allemaal mis is met de wereld waardoor bovengenoemde dwazen ongehinderd hun gang kunnen gaan. Hoe komt het nu dat niemand meer onder de indruk is van iets behalve van veel geld? Nederland is zo kapot gediscussieerd dat er niets meer is waar je nog voor zou willen vechten. Er is niets meer dat je nog bindt met het vaderland, en mocht het er wel zijn dan kan dat worden afgekocht met geld. Daar, achter de boekenkast, daar zit ze!

Gelukkig wordt mij regelmatig verteld dat ik gewoon jaloers ben en ik ook graag zoals Musk had willen zijn. Dat ik dan probeer om verdeeldheid te zaaien, landen kapot te maken omdat dat mijn techbedrijf daarvan zal profiteren. Ja, dat zie ik mezelf wel doen. Dan ga ik gerust mijn graf in.

Ik zag een quote van Jerdy Schouten, een jonge voetballer van PSV die zei dat hij het niet erg zou vinden om zijn hele carrière bij PSV te spelen. En dat is precies wat ik altijd roep. Waarom zou je, als je hier al miljoenen kunt verdienen, nog naar het buitenland gaan om het dubbele te verdienen? Kijk, als je een middelmatige voetballer bent zou ik het nog begrijpen. Maar Jerdy met de zijnen kan het Nederlandse voetbal een grote dienst bewijzen door hier te blijven. Zijn quote is een kleine stap in de goede richting. Hij had natuurlijk moeten zeggen: ik zou het een eer vinden als ik de rest van mijn carrière voor PSV mag spelen. Pas dan ga ik het weer rooskleuriger inzien voor de wereld.

In de goeie ouwe tijd was Bill Gates de rijkste man ter wereld met een geschat vermogen van 60 miljard dollar. Nu is er de club van 200 miljard en Marc Zuckerberg is zojuist toegetreden. Hij staat nummer vier na Jeff Bezos (Amazon) Elon Musk (Tesla o.a) en Bernard Arnault (Louis Vuitton o.a)

De gemiddelde internetter vindt deze mensen uiterst slim en gunt hen hun vermogen waar ze hard voor gewerkt hebben, zo lees ik vaak. Ik vind de gemiddelde internetter niet zo slim, en maak me zelfs zorgen over dergelijke kapitalistische opvattingen. Ik kan nog waardering opbrengen voor Elon Musk, die met high tech vindingen de wereld probeert te vernietigen, maar met Jeff Bezos heb ik toch iets minder. Hij is de rijkste man ter wereld met een webshop. Een winkel dus. Weliswaar met wereldwijde toegang, maar het blijft een winkel. En Arnault kreeg het voor elkaar om goedkope producten duur te verkopen zonder dat mensen daar vragen bij stelden maar het gewoon wilde hebben. Ik zou daar niet de term “slim” aan willen hangen.

Maar nu de topper, Mark Zuckerberg. Ooit had hij toegezegd 99% van zijn vermogen aan een goed doel te schenken, waar ik intrapte en dacht dat ik hier te maken had met iemand die dacht zoals ik. Als je zoveel hebt, kun je best zoveel weggeven dat je slechts als multimiljonair door het leven moet. Hem vind ik wel slim. Een programmeur die Facebook verzon. Maar hoe een bedrijf zonder betalende gebruikers zoveel waard kon worden was mij een raadsel. Dat kon kennelijk door adverteerders. Die betalen miljarden om advertenties op Facebook te mogen plaatsen. Denk je dat eens in. Miljarden waarvan je niet weet hoeveel opbrengsten ze genereert. Angstmiljarden eigenlijk, omdat de adverteerders lijden aan angst om niet te te adverteren. En om die angst te verbloemen zijn ze gul met advertenties en dragen naar buiten de boodschap uit dat deze miljarden hun beste investeringen zijn.

Nou ja, ik had ooit een oudere collega die ik zeer bewonderde. Hij zei, hoe kan iemand nu verantwoorden dat hij een miljoen per jaar waard is. Dan zou hij dus 30 keer harder werken dan een fabrieksarbeider? Totaal uit verband, concludeerde hij. Inmiddels zijn we dat miljoen ruimschoots voorbij, en mensen met gezond verstand en het hart op de juiste plaats, zijn er steeds minder. En dat laatste is waar het aan schort in de wereld.

Eergisteren was het 16 augustus. Ik zag het op mijn telefoon. Ik vroeg me af waarom die datum me toch zo bekend voorkwam. Ik keek snel op Facebook en zag dat een kennis jarig was. Ik wist het weer, zij was gelijk jarig met Madonna. Daarom wist ik haar verjaardag. Pas ietsje later zag ik dat het Elvis’ sterfdag was. Ik vroeg me af wat er mis ging in mijn hoofd. Waarom ik niet gelijk die link legde. Kapotte neuronenpaden? Alcohol? Ik word de laatste tijd vaker beticht van vergeetachtigheid. Dat ik tijdens het eten in Frankrijk al twee keer aan mijn dochter gevraagd had of het smaakte. Ik wist er niks van en het schoot me ook niet te binnen.

En als je niet weet dat je dingen vergeet dan is je geheugen nog prima in orde, volgens jezelf dan. Ik wijt het maar even aan mijn toestand van de afgelopen maanden. Want mijn brein voelt goed. Ik hou de berichtgeving van mijn omgeving wel in de gaten.

Vandaag is het 18 augustus. Die wist ik wel. De verjaardag van mijn vader. Zou nu 80 zijn geworden. Al net zolang dood als hij geleefd heeft. Geboren op een hete dag in de oorlog. Hij was pas 25 toen hij mij kreeg. Ik was nog een jongen toen ik 25 was. En nog steeds accepteer ik mijn leeftijd niet. Daarmee bedoel ik niet dat ik me jonger voel, maar neem nu Mark Rutte, die leidde al een compleet land op zijn 43e. En die vergat ook wel eens wat trouwens.

Als ik mijn eigen weblog teruglees, en dan bedoel ik van lang geleden, dan kon je dit al van verre zien aankomen. Ik schreef lang geleden al over moeite hebben met ouder worden. Moeite is niet het goede woord, ik vind de gedachte eraan een verschrikking. En dat komt omdat de ouderen die ik tegenkom bepaald geen Annie MG. Schmidt of Dries van Agt zijn. Ik zie ze een toeristische route fietsen met een helm of ik zie ze kaarten bij de bridgeclub. Wat prima is, maar ik wil dat niet. En ik wil ook niet de indruk wekken dat mijn depressie uitsluitend daardoor wordt veroorzaakt, maar het heeft er wel mee te maken.

Ik lach ook veel te weinig, en de afgelopen twee maanden al helemaal niet, maar humor heb ik wel. Het zit wel in mijn hoofd, maar het komt niet uit mijn vingers. Het is wel fijn dat velen hier mij een hart onder de riem steken. Ik kreeg een kaart, ik kreeg een boek opgestuurd, ik kreeg complimenten, ik krijg appjes om me op te vrolijken, ik krijg privé berichtjes, iemand bidt voor me, en natuurlijk de commentaren hier, iedereen is begaan. Dank daarvoor.

Ozzy schreef op jonge leeftijd “happiness i cannot feel and love to me is so unreal.” Sting schreef “I will always be the king of pain”. Zij schreven dat niet zomaar. Hun zielen waren al bekrast. De mijne ook, maar ik heb geen muzikale aanleg. Anders was ik nu tering-rijk. Nu ben ik gewoon “0ne day older and nearer to my Lord, zoals het liedje gaat.

Ik kreeg gisteren een factuur toegestuurd van de garage. Een dure reparatie aan Linda’s auto van bijna zeshonderd euro. Een uur later belt ze me op dat ze een aanrijding heeft gehad. Auto waarschijnlijk total loss. Een DHL busje dat van links kwam en de kruising overstak.

Het geld groeit me op de rug. Kan er alleen net niet bij. Gelukkig las ik wel dat de rijken steeds rijker werden. Dat komt omdat ze relatief weinig belasting betalen. En dat komt weer omdat de sterkste schouders de zwaarste lasten moeten dragen. En als je mijn schouders bekijkt of die van mevrouw Heineken, dan zijn de mijne een stuk sterker.

Ik geloof niet dat het nieuwe kabinet er iets aan gaat doen. De partijen hebben allemaal iets binnengehaald en volgens de regeringspartijen is het een pakket om je vingers bij af te likken en wordt Nederland gefeliciteerd, maar de oppositie zegt dat er visie mist. Waarschijnlijk hebben die het akkoord niet eens gelezen want die afgezaagde opmerking hoor je elke vier jaar terug. Feit is wel dat we in een wat vreemde formatie zijn beland.

Ik geloof wel dat er extra geld naar defensie gaat en dat lijkt mij geen overbodige uitgaaf, nu Vlad NAVO grondgebied wil annexeren. Vlad wil waarschijnlijk even de reactie van Mark testen. Niet echt aanvallen maar territoriale wateren claimen. Als ik Mark was zou ik een hek om Europa plaatsen zodat Poetin er niet in kan.

Poetin heeft ook Antarctica geclaimd, net als veel andere landen. En zeg nu zelf, als al dat ijs straks gesmolten is kunnen daar best eens interessante vondsten worden gedaan. Plutonium of zo. Het zou mij niet verbazen als de maan ook al is geclaimd. Vanavond stond hij in vol formaat te stralen. Een prachtig gezicht. Maar er komt vast een hek omheen. Hekken, muren en netten. De oplossing voor alles.

Er is een klein beginnetje gemaakt met een centrum-rechts kabinet, met Geert for president. Geert gedraagt zich ineens ook presidentieel. Hij wil premier worden van alle Nederlanders en niemand buitensluiten. Wat ik echt heel vreemd vind. Hoezo niet? Dat was zo ongeveer zijn bestaansrecht, om moslims buiten te sluiten? Hoe dan ook, hij doet het niet slecht. Op zich zou ik best benieuwd zijn naar Geert als premier. Blijft hij zich dan zo waardig gedragen, of voert hij nu even een act op om überhaupt kans van slagen te hebben?

Mocht het zover komen, dan zijn we er nog lang niet. Want zelfs als Geert zich waardig blijft gedragen, dan is er nog zijn achterban, en dat zijn geen mensen met humor. Binnen de kortste keren vechten die elkaar de tent uit. U mag me aan deze voorspelling herinneren mocht ik het fout hebben.

Een best lange inleiding voor een ander punt dat ik wil aanstippen. Ik las net dat Guterres of hoe heet die man, waarschuwt dat de oorlog in Gaza een bedreiging voor de internationale vrede is. Welke internationale vrede hij precies bedoelt weet ik niet, maar hij heeft een goed punt, dat zou zomaar eens uit de hand kunnen lopen. Ik vind het ook altijd vrij egoïstisch gedacht, een bedreiging voor de vrede. Met andere woorden, zolang die oorlog daar blijft is het goed. Ja, dat moet ik toegeven, de ver van mijn bed show is een mooi programma.

Gelukkig gaat Geert het allemaal oplossen. Die zorgt dat de oorlog blijft waar hij hoort. Want vol is vol!