Wat ik dan altijd wel weer knap vind is hoe dapper bepaalde mensen zijn. Ik heb dat zelf niet, als mijn beste vriend wordt doodgeschoten zou ik dagen van slag zijn. De Amerikaanse president is echter alweer opgekrabbeld en op de vraag hoe het met hem ging na de moord, leek zijn focus alweer op een verbouwing te liggen. De vrouw van arme Charlie, ook al zo dapper. Amper een dag na de moord op haar man was ze alweer in staat een toespraak op tv te houden. Ongelofelijk hoe die mensen hun emoties in bedwang weten te houden. Ik zou weken niet in het openbaar verschijnen.
En dan Charlie zelf. Als ik toch middenin iets zat wat acht keer erger was dan de holocaust, nou, ik weet het niet hoor, maar ik zou in het bos gaan liggen huilen en liggen wachten op mijn dood. Ik zou geen hap meer door mijn keel kunnen krijgen en misschien ter plekke mijn verstand verliezen. Ik zou niet meer willen leven. Gelukkig was Charlie sterker en kon hij wel gewoon nog lachen.
Wellicht zijn het Amerikanen die anders met dit soort dingen omgaan. Wat dat betreft ligt of lag een man als Gerard Cox mij meer. Eergisteren zocht ik nog zijn liedje over die mooie zomer op en luisterde het via YouTube. Dat liedje roept emoties op die ik beter kan begrijpen. Al gaat het ook over dingen die waarschijnlijk nooit meer terugkomen. Over een zomer die wekenlang duurde, die zowat in mei begon, waar je maandenlang naar uitkeek, waarbij je met een vlot op de rivier voer en waar je de geur van haring en die van zonnebrand tegelijk op snoof.
Nu is het alweer september, en het enige wat nog aan de zomer herinnert is dat het nog groen is buiten, maar dat gaat niet lang meer duren. Gerard maakte dit lied mooier dan het origineel. Nee, met Gerard Cox gaat een echte man heen. Een aardige, niet zeikerige man, die niet zo ingewikkeld deed. Een echte Rotterdammer moet ik misschien wel zeggen, en daar zijn er steeds minder van.
Mack 
Als een kwart Rotterdammer zou ik jarenlang in het bos liggen huilen.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, ook even afgespeeld als echter Liemerse.
LikeLike
Tja, die echte Rotterdammert…… Er zijn er helaas steeds minder van en daarom kom ik er niet meer. Mijn zus is vorig jaar overleden en ik heb nu ook geen reden meer om er naar toe te gaan. De rest van de familie woont verspreid. Dat gevoel heb ik al lang. Ik voel me niet meer thuis in mijn geboortestad, terwijl ik er ben opgegroeid en later nog jaren heb gewerkt en gewoond. Het is zeker een interessante stad geworden voor mensen van buitenaf vooral. Dat geloof ik graag, want ik hoor de enthousiaste verhalen van regio-genoten die het fantastisch vinden om er een weekend te zijn. Maar voor ons is het gewoon niks meer. Wij wonen in Friesland, dat is super en we zijn zeer tevreden, maar heel af en toe – zoals nu met het overlijden van Gerard Cox – knaagt er toch iets.
LikeLike
“Als ik toch middenin iets zat wat acht keer erger was dan de holocaust” – Kan en wil je deze even uitleggen want ik vat’m niet. Oprechte vraag.
LikeLike
Eigenlijk een prima vraag, Hermie.
LikeLike
Hermie ook 🧐
LikeLike
Hij zei toch dat hij abortus 8 keer erger vond dan de holocaust?
LikeLike
Oja? Dat wist ik niet. Kende hem ook niet, tot donderdag.
Wat een waus.
LikeLike
Nou ja, voor Trump is dat niet moeilijk, want die heeft nauwelijks gevoelens.
LikeLike
De B-kant van dit nummer is veel legendarischer: “Zullen we ritselen”.
LikeLike
Ja natuurlijk. Wie kent het niet!
LikeLike