Autoliefde

In november 2022 kocht ik na lang zoeken mijn huidige auto, een witte Peugeot 508 sedan uit 2011, met automaat en leren bekleding. Ik had er een in zuid Frankrijk zien rijden en besloot toen dat ik er ook eentje moest. Omdat de auto bekend stond om zijn onbetrouwbaarheid liet ik de motor reviseren om de nodige ellende te voorkomen.

Echter is het motorblok niet het enige onderdeel dat kapot kan dus ik heb nogal de nodige storingen gehad. Het eerste halfjaar werd dat allemaal onder garantie verholpen door de zeer slordige verkoper, maar daarna gingen de storingen door. En steeds hoopte ik dat het wel een keer klaar zou zijn. Ook de gereviseerde motor begon ineens weer olie te verbruiken, maar ook dat is weer opgelost. Ik vind een storing niet zo erg, je krijgt er een band met je auto door, maar ik hou niet van brandende waarschuwingslampjes dus ik laat ze wel oplossen. En het moeten niet steeds dezelfde euvels zijn die kapot gaan.

Inmiddels is mijn auto uit 2011 volledig nieuw opgebouwd uit onderdelen van na 2022, dus hij rijdt als een trein. Afgelopen drie weken was ik slechts drie keer bij de garage dus dat viel mee. Maar de laatste keer zag ik dat hij een zwarte Volvo V60 T5 had staan en ik informeerde naar de auto. Ik kreeg uitleg, een inruilvoorstel en ik maakte een proefrit. Het was een 250 pk monster uit 2018 dat zo mogelijk nog beter reed dan de mijne. Hij was ietsje kleiner achterin maar nog acceptabel, en hij was veel moderner.

Maar daar zat onder andere het probleem. Apple Car Play, dus het was de bedoeling dat ik met Spotify moest gaan werken in plaats van met cassettebandjes een USB-stick. En je kon het dashboard een stijl meegeven via de instellingen, dus de meters konden rood, zwart, of chroom omrand, kinderachtig! Trouwens, er was geen olietemperatuurmeter en zelfs geen koelvloeistoftemperatuurmeter! Kennelijk niet nodig. Nee, dit stond te ver van mij vandaan, tenminste nu nog. Daarbij was de auto zwart, een station die je op elke straathoek ziet staan. Volgens de garagehouder, en ook volgens Linda was het een chique auto, met ledverlichting en designuitlaten. Maar dat interesseert mij niet, chique. Uiteindelijk zie ik een zwarte dertien in een dozijn station en vind ik de mijne mooier, zeker op de Franse wegen.

En alsof mijn auto het aanvoelde loste de laatste motorstoring waar een nieuw onderdeel voor besteld moet worden zichzelf op. Het onderdeel werkt kennelijk weer. Ik maakte nog eens een rondje in mijn eigen auto en besloot de Volvo af te zeggen.