Een berg redelijkheid.

Iemand vertelde met enige trots dat hij mee had gedaan aan dry January. Ik geloof dat hij bedoelde dat wij, die aan de bar zaten, dat ook hadden moeten doen. Ik pareerde dat door te zeggen dat hij die maand nooit meer terug zou krijgen. Ik had de lachers op mijn hand. Nu moet hij dat geheel zelf weten, maar hou het dan ook bij jezelf. Of laat die ondertoon achterwege. Zuip of zuip niet, maar niet een maand niet en dan weer wel. Ik drink dus wel, maar ik kan het geen zuipen noemen. Maar alcoholist, dat ben ik beslist. Ik vecht niet meer tegen de bierkaai. Het is niet goed voor een mens, wijn of bier, maar wanneer hebben ze dat eigenlijk veranderd? Vroeger was een borreltje per dag hartstikke goed voor je, zelfs baby’s kregen een scheutje door de melk als ze niet konden slapen. En hoorde je ooit gezeik? Welnee, dronken mensen waren leuk. Ze sliepen hun roes uit en gingen weer verder.

Ik heb ook gevaarlijk overgewicht. Ik zit net boven een gezond gewicht, dus moet ik concluderen dat ik een ongezond gewicht heb. En ik eet misschien teveel zout. Nou, ik eet eigenlijk nooit zout, het is dat die fabrikanten het overal in stoppen, maar zelf zout eten? Met de hand op mijn hart!

Trouwens, waarom zou je zo gezond mogelijk willen leven? Wat is daar aan? Je loopt het risico dat je veel ouder wordt dan goed voor je is. Moet je nog langer op deze verknipte wereld rondlopen. Ik word er tenminste niet vrolijk van, van al dat gezwets om me heen.

Ron Brandsteder, die heeft tenminste gelachen in zijn leven. Ik zeg net nog, als ik dat nog wil inhalen mag ik wel 300 worden. Minister Faber daarentegen, die lacht nooit. Maar ze lijkt wel een gezond gewicht te hebben. Nou ja, dat komt waarschijnlijk doordat ze elke dag 15000 stappen maakt in haar functie als kampbewaakster.

Nee, ik word er allemaal niet vrolijk van, van al die triestheid op de wereld. Nou is dat ook niet de bedoeling van triestheid natuurlijk, maar waarom doen ze daar niet eens iets aan? Er moet volgens mij ergens een hele berg redelijkheid liggen die men vergeten is toe te wijzen aan de mensheid. Minimaal zes kilometer hoog moet die berg zijn, dus hij kan zich niet verstoppen. Of de redelijkheid ligt verspreid over het aardoppervlak en moeten we goed zoeken. Eén ding is zeker, ze zit niet in de harten van de mensen.

Toch kwam er uit onverwachte hoek een lichtpuntje deze week. Haar naam is Ingrid Coenradi en ze is staatssecretaris namens de PVV. Zij lijkt wel een flinke hap uit de berg der redelijkheid te hebben genomen. Dat gaat natuurlijk nooit samen, populisme en redelijkheid. Dat is zoiets als een leugenachtige waarheid. Extreem is ook niet meer wat het geweest is op deze manier.