Ik wilde iets schrijven over een herinnering, maar toen ik zocht bleek ik het al geschreven te hebben. Tot bijna in de kleinste details stond daar wat ik wilde zeggen. Er stonden zelfs details in die ik nu niet meer wist. https://mackwebber.blog/2021/08/04/gelukkige-momenten/
Vanmiddag liep ik met de hond te wandelen en er schoot mij een vreemde gedachte te binnen. Zou mijn aanleg tot neerslachtigheid te maken hebben met mijn goede geheugen? Ik had altijd een haarscherp geheugen voor gebeurtenissen. Het probleem daarvan was dat ik herinneringen moeiteloos kon terughalen en ze opnieuw beleven. Zodat ik veel in het verleden kon zijn en daardoor geen aansluiting met het heden heb. Ja, dat vond ik ineens een logische redenering. Veel mensen weten veel minder van vroeger en leven volop in het heden. Wat volgens mij minder mooi is. Ik zag het tenminste vanavond op tv, Van Kooten en de Bie werd herhaald, en ik zag die typische jaren 70 en 80 treurigheid die voor mij zo overzichtelijk was. Fiat’s 127 en Renault 16’s in de straten en winkels die nog geen concurrentie van onlineverkopen hadden.
Maar ik begin ook dingen kwijt te raken van vroeger. Zo kan ik soms niet op iemand’s naam komen of vergis ik me in een jaartal. Misschien een aanwijzing om me in het heden te gaan verdiepen. Misschien is het hier nog niet zo slecht.
Welkom.
LikeLike
Noem een Renault 16 maar treurigheid, vergeleken met die vormloze klonten metaal en plastic die tegenwoordig de straten vullen!
LikeLike