Elk nadeel heeft zijn voordeel.

Mijn zoon zit tegenwoordig bij het 45e pantserinfanterie bataljon, bravo compagnie of zoiets. Hij wordt uitgestegen minimi schutter. Dat betekent dat hij zijn voertuig verlaat en te voet een gebied intrekt. Minimi is een lichte mitrailleur met een hoge vuursnelheid, en effectief tot 800 meter. Vandaag haalde ik hem op van de bus en ik was even vergeten dat hij nu soldaat is. Hij kwam in uniform met baret op me af lopen, dat was een mooi gezicht.

Hij heeft pas zijn opleiding voltooid, 26 man van de 46 waren nog over, en nu is hij beroepsmilitair. Hij brengt ineens bakken met geld binnen, ik verdiende op mijn 19e hfl 1000, dus ongeveer 450 euro per maand. Goed, het was een andere tijd, maar ook voor die tijd was het weinig. Als ik moet gokken dan heeft het tot mijn 30e geduurd voordat ik verdiende wat hij nu verdient, gecorrigeerd voor inflatie. Hij is me dus ver vooruit. Binnenkort als hij uitgezonden wordt, haalt hij me in. Verder heeft hij allerlei voordelen die je als ambtenaar hebt en hij heeft nu een luxe kamer op de kazerne in plaats van een kale slaapzaal waar je met z’n zessen ligt.

Zijn opleiding was hard, koud, vies en zwaar, maar hij heeft volgehouden. Tot zover het trotse gedeelte. In het weekend is hij een feestende lapzwans, net als z’n vrienden. Maar dat is wellicht nodig.

Zelf ben ik nooit soldaat geweest, ik was buitengewoon dienstplichtig. Ten tijde van oorlog zou ik opgeroepen kunnen worden. Maar de oorlog was ver weg in 1988.

Nu is dat anders, en ik moet er niet aan denken dat Hans de oorlog in moet. Het klinkt allemaal wel mooi, wat ik daarnet beschreef, maar als hij echt op een vijand moet schieten, en er wordt teruggeschoten dan is dat natuurlijk verre van mooi. Mijn moeder vindt het maar niks, haar kleinkind naar een oorlog, en dat snap ik. Ik hoop van ganser harte dat de oorlog wegblijft, maar heb ik een uitzonderingspositie in het leven? Moeten alleen kinderen van anderen hun leven wagen in een oorlog? Dat zou toch ook niet kloppen. Een land moet helaas een leger hebben, en we moeten blij zijn dat er mensen zijn die ons verdedigen als het foute boel is. Waarom zou dat altijd een ander moeten zijn?

Dan hoop ik wel dat Trump zijn belofte waarmaakt en de oorlog in Oekraïne beëindigt. En daarna die in Gaza. Voorlopig heeft Trump al voor elkaar dat meer landen hun verplichte bijdrage aan de NAVO doen. Dat geef ik hem na.