One more day.

Als ik mijn eigen weblog teruglees, en dan bedoel ik van lang geleden, dan kon je dit al van verre zien aankomen. Ik schreef lang geleden al over moeite hebben met ouder worden. Moeite is niet het goede woord, ik vind de gedachte eraan een verschrikking. En dat komt omdat de ouderen die ik tegenkom bepaald geen Annie MG. Schmidt of Dries van Agt zijn. Ik zie ze een toeristische route fietsen met een helm of ik zie ze kaarten bij de bridgeclub. Wat prima is, maar ik wil dat niet. En ik wil ook niet de indruk wekken dat mijn depressie uitsluitend daardoor wordt veroorzaakt, maar het heeft er wel mee te maken.

Ik lach ook veel te weinig, en de afgelopen twee maanden al helemaal niet, maar humor heb ik wel. Het zit wel in mijn hoofd, maar het komt niet uit mijn vingers. Het is wel fijn dat velen hier mij een hart onder de riem steken. Ik kreeg een kaart, ik kreeg een boek opgestuurd, ik kreeg complimenten, ik krijg appjes om me op te vrolijken, ik krijg privé berichtjes, iemand bidt voor me, en natuurlijk de commentaren hier, iedereen is begaan. Dank daarvoor.

Ozzy schreef op jonge leeftijd “happiness i cannot feel and love to me is so unreal.” Sting schreef “I will always be the king of pain”. Zij schreven dat niet zomaar. Hun zielen waren al bekrast. De mijne ook, maar ik heb geen muzikale aanleg. Anders was ik nu tering-rijk. Nu ben ik gewoon “0ne day older and nearer to my Lord, zoals het liedje gaat.

Onbekend's avatar

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry.

18 gedachten over “One more day.”

  1. Ik wou dat ik je kon laten voelen zoals ik me voel. Ik ben nu 60, maar heb nog steeds het gevoel dat ik 35 ben. Sommige fysieke bepekingen herinneren me er soms aan dat ik dat niet meer ben, en ik ben dan altijd een beetje verbaasd. Alhoewel ik laatst nog een goeie smak maakte toen ik in het donker in Amerika in een gat stapte (zoals je ze daar hebt in de stoep maar hier niet), door mijn enkel ging en tegen de vlakte klapte. Maar had toch niet meer problemen dan ik 30 jaar geleden zou hebben gehad 🙂 Na twee dagen ging het alweer.

    Je bent een goeie, intelligente en originele man en fitter dan ik, gezien je badminton. Probeer je dat in te prenten.

    Geliked door 3 people

  2. Ik doe aan sloeproeien met 7 andere vrouwen, allemaal vijftigers. In 1 jaar tijd hebben we ons een klasse omhoog geroeid en we naderen ook hierin de top 10. Ik denk erover een oceaan over te gaan roeien (hoe ouder hoe gekker).

    Misschien moet je eens andere “ouderen” gaan bekijken, ergens in het wild of bij een vereniging. Verbreed je horizon, 50 is nog lang geen 80, er is nog van alles te beleven, te ontwikkelen, te verbeteren.

    Geliked door 2 people

  3. Mijn idee is het dat het mij ellendig vergaat en de rest van de wereld flierefluitend door het leven gaat. Maar het schijnt dat eenieder zijn eigen kruisje heeft te dragen. Ga je de kruisjes vergelijken dan zou je kunnen denken geef jij mij jouw kruisje maar, dat zou ik wel kunnen behappen. Maar het feit is dat je een ‘eigen’ kruisje heb. Vroeger kwam je, tenministe als je gelovig was, hoog in de hemel, althans wanneer je een zwaar leven had gehad. Je werd beloont in de hemel. Maar de hemel is niet meer en dat is wel het ergste wat je kan overkomen, zonder een reden een ellendig leven hebben. Dan kun je nog beter twee dagen na je geboorte de wiegedood sterven. Dus daar heb ik iets op bedacht. We krijgen het leven zoals we hebben omdat God zichzelf middels mij (en alle anderen) wil ervaren. Ik heb dus een opgelegde rol te vervullen en de beloning is dat ik vol pijnlijke verhalen tot god (de alwetendheid) kan terugkeren om mijn verhaal te doen. Alle ellende dient dus een doel is hetgeen ik wil weten.

    Geliked door 1 persoon

    Tja een God. Ik geloof er niet in. Wat ik wel weet is dat wij, nu wij 80 jaar zijn, nog een paar jaar hebben. En dan is het over en uit. En dat benauwt me. Niet de dood, want dan is het toch over, maar het stuk ervoor. Vaak, als ik niet kan slapen, sta ik voor het keukenraam met een kop thee. Soms zie ik de steenmarter. En dan vliegt het me wel eens aan. Maar als ik opsta, en de nieuwe dag begin, ziet het er weer anders uit.

    Wat ik het ergste vind aan oud zijn is het gegeven dat je niet meer meetelt. Je bent nutteloos.

    Nooit bij een bridgeclub gaan. Of een moestuinclub. Of een leesclub. Of een golfclub.

    Gewoon lekker met de hond blijven wandelen.

    En ja,

    het leven blijft toch de moeite waard. Ook het laatste stuk.

    Sterkte ermee. Alles sal reg kom.

    Groet.

    Geliked door 3 people

    1. Mijn zus is nu 83, die wandelt elke dag een km of 8 met haar vrijgezelle zoon, ze zwemt nog elke week twee keer (gratis) in het zwembad waar ze jaren achter de balie zat, ze bridget al haar leven lang en zit dus ook op een club en ze speelt het online, ze schildert, ook in een club (wat haar nu begint te vervelen, geen zin om nog nieuwe doeken te kopen) , ze fietst, doet haar tuintje en leest veel. Ik vind dat heel knap. Bij haar vergeleken doe ik niets en ik ben nog zes jaar jonger.

      Ik ben nog geen tachtig, maar nutteloos voel ik me totaal niet, waarom zou ik, ik zorg voor ons, kijk om naar de mensen en honden in het dorp en leef mee met iedereen in de buurt.

      Dat het leven minder leuk wordt naarmate je ouder wordt vind ik ook, er zijn ziektes, iedereen krijgt wel iets ook al ga je daar niet direct aan dood.

      Francien, mensen worden vaak dik in de negentig tegenwoordig hoor, dan heb je zo nog een jaar of vijftien te gaan, dat is best lang. Dat probeer ik mezelf een beetje voor ogen te houden als ik eens pieker over ‘hoe lang nog’ en ‘wat staat ons nog te wachten’, want eigenlijk is het nu al niet zo leuk meer met rolstoel en traplift, we zijn nog goed van geest, maar ook dat kan ons nog overkomen.

      Geliked door 3 people

      1. Mooie reactie, en blij dat je je niet nutteloos voelt. Jammer dat Francien dat wel heeft, mijn moeder 77, voelt zich ook nutteloos. En ik kan me dat zo goed voorstellen. Ik ga dat ook krijgen vrees ik. Wat? Ik heb het vaak al.

        Like

        1. Jij nutteloos? Je hebt toch een vrouw en kinderen die jou nodig hebben, die op jou rekenen? Je zorgt voor ze, al is het alleen maar financieel! Ik weet zeker dat je ook af en toe weleens een band plakt of iets anders nutteloos doet, alleen maar omdat je van ze houdt! Jij bent gewoon hartstikke broodnodig daar hoor, ook al realiseer je je dat misschien niet zo goed en dat blijf je ook de rest van je leven.

          Geliked door 1 persoon

        2. Ik heb dat niet, me nutteloos voelen. Maar ik ben ook nooit een streber geweest. Ik denk dat mijn zijn wel nuttig is, dat ik nodig ben, voor mijn man en mijn kinderen. Zijn we op aarde om nuttig te zijn? Of om te genieten wat het ons biedt en anderen te helpen datzelfde te ervaren?
          Ik denk ook niet dat jouw depressie komt door de angst voor ouder worden. Het is andersom. Je bent depressief en dan kun je alleen nog maar doemdenken. Als dit weer voorbij is, als je medicijnen zijn aangeslagen, denk je daar niet meer aan.

          Geliked door 1 persoon

    2. Waarom vind je dat je nutteloos bent? En wat is het nut van nuttig zijn? Voor wie? Als we ouder zijn, zijn we met pensioen, en dat hebben we dan verdiend. We moeten niets meer, en hoeven alleen maar te doen wat we zelf graag willen.

      Geliked door 1 persoon

  4. Kijk niet hoe anderen ouder worden. Iedereen doet dat op zijn eigen manier, en geloof me, de komende 20 jaar zal er, mits je gezond blijft, niet veel veranderen. Ziek kun altijd worden, ook als je jong bent, tel je zegeningen als je tot zover gezond en fit bent. En met gezond, bedoel ik fysiek gezond.
    Ik kijk in de spiegel en denk dan, ik krijg een oud koppie, rimpels, een slap halsje, armen die beginnen te lijken op leeggelopen ballonnetjes….. maar zelfs dat went allemaal! Ik ben nooit geweest als leeftijdgenoten, en zal straks ook in niets lijken op de oudjes in de verzorgingshuizen, met hun permanentjes en bloemetjes jurken en de bingo en meer van die erge dingen!
    Jij bent wie je bent en dat blijf je, ook al word je 100.
    Zorg dat je die verdomde depressie de baas wordt, verder hoef je niets en niemand iets te bewijzen, en blijf wie je bent. Dan wordt je een vrolijke ouwe lul. 😉 En lekker naar Frankrijk straks met de familie.

    Geliked door 2 people

Laat een reactie achter op Francien. Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *