Bal

Onze hond is ruim acht maanden en heel gehoorzaam. Bovendien enorm gefixeerd op een bal. Het regende en ik ging naar het bos, had de bal bij me en voor het eerst liet ik Lori loslopen daar waar dat niet mag. Lori week geen tien meter van mijn zijde en als ik zeg dat ze de bal los moet laten, laat ze die gelijk los, in de hoop dat ik hem weggooi. Maar als ik dat niet doe, dan wijkt ze geen meter van mijn zijde. Niks bestaat dan nog, alleen ik en de bal.

Dan loopt ze naast me, alleen maar naar mij kijkend, als een volledig afgerichte hond en eindelijk, na vier honden hebben we er dan één die luistert als een soldaat naar een sergeant. Daarbij is ze razendsnel, behendig en ook nog eens heel aanhankelijk. Als ik op de bank ga liggen springt ze vaak bij me, wurmt zich tussen de leuning en mij en gaat liggen snurken.

De eerlijkheid gebiedt mij wel te zeggen dat zonder bal het wat anders gaat. Dan is ze soms vijftig meter bij me vandaan en als ik haar aanlijn loopt ze zodanig te trekken dat je er pijn in je arm van krijgt. Maar met bal is alles anders.

Ik ga er maar geen gewoonte van maken om haar los te laten waar het niet mag, maar het loopt wel geweldig als je gewoon kilometers door het bos loopt zonder dat je je druk hoeft te maken dat ze achter wild aan gaat, of dat ze je arm uit de kom trekt aan de lange lijn. Maar op dit soort regenachtige dagen, als er toch verder niemand loopt en de boswachter ook liever binnen blijft, en ik heb de bal bij me, ja dan ben ík maar even ongehoorzaam in plaats van de hond. Want wat is er mooier dan een man en zijn trouwe hond, samen door de onmetelijke wildernis trekkend, op zoek naar weet ik veel? Het maakt een oerinstinct in mij los, waarbij al mijn zintuigen op vlijmscherp staan en waarbij elke fout dodelijk kan zijn.

Nou ja, laat me maar even. Mocht binnenkort het einde der tijden aanbreken dan weet ik toch zeker twee dagen te overleven.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack