Uitgevallen

Ik ben een beetje uitgevallen. Twee weken geleden kreeg ik pijn in mijn scheen tijdens het lopen. Ik googlede en dacht aan een scheenbeenvliesontsteking. Mijn opa zei altijd, als het vanzelf gekomen is, gaat het ook vanzelf weer weg, dus ik liet het erbij. De maandag erop ging ik voorzichtig badmintonnen maar ik kwam er al gauw achter dat dat niet ging. Mijn scheen voelde warm aan, wat volgens mij duidde op een ontsteking. De week erop probeerde ik het weer, de pijn was grotendeels weg. Echter, mijn been was opgezet en ik voelde een lichte verkramping in mijn kuit. Ik hield het dus weer voor gezien. Gisteren was het nog dik, maar ik had nergens last van. Ik ging dus weer badmintonnen en had me voorgenomen te gaan winnen. Toen het 18-18 stond voelde ik iets scheuren op de plek waar ik vorige week de verkramping voelde. Het deed niet echt zeer, net of de druk ergens af moest. Ik dacht nog twee seconden dat ik door kon, maar ik kon niet meer lopen.

Ik googlede en dacht aan een zweepslag. De volgende dag (vandaag) kon ik nog niet lopen en ik keek naar foto’s van een zweepslag. Enorme bloeduitstortingen op de foto terwijl mijn kuit er nog piekfijn uitzag. Misschien moest ik toch even de dokter raadplegen.

De dokter maakte zich geen zorgen over de zweepslag, maar wel over het opgezette onderbeen. Dat had ik al twee weken. Ik zou daarvoor al helemaal niet de dokter hebben gebeld, en voor de zweepslag ook niet, ware het niet dat ik niet zeker was.

Hij wilde me naar het ziekenhuis hebben, maar vrijdagmiddag zou lastig zijn dus nu wordt het maandag. En intussen zit ik aan de bloedverdunners. En mag ik niet ver lopen. Het zekere voor het onzekere. Terwijl mijn bloed echt al heel dun moet zijn door de wijn, dus dat is een beetje dubbel.

Ik verwacht dan ook maandag, na de check met de bloedverdunner te mogen stoppen. Misschien kan ik maandagavond nog met carnaval mee hossen.