Mijn nieuwe wandelschoenen bevallen uitstekend. Ik werd in de winkel geholpen door een Française die vond dat ik maat 44 moest nemen in plaats van 43. En omdat ik in zulke situaties geen eigen wil heb, zwichtte ik. Ik liep tien kilometer, moest door een weiland, onder prikkeldraad door, en over een sloot, want ik had een bord gemist waar hoogstwaarschijnlijk opstond dat het pad doodlopend was.
Ik had iets verderop een auto zien rijden dus ik wist dat er een weg moest zijn. Enigszins opgelucht dat ik weer op de weg liep, vervolgde ik mijn weg door het onbekende. Ik geloof niet dat er ooit voor mij mensen waren geweest. Nou ja, die auto dan, die was nog vijf minuten eerder. Wat een land, als het lichtbewolkt en zonnig is! Zoveel plekken waar geen mens komt, en waar koeien je staan aan te gapen.
Ik kwam op een pad dat lichtjes naar beneden liep, naar een snelstromend beekje met een gammel bruggetje erover, aan de andere kant stonden koeien met bellen om hun nek. Aan het begin stond een kruisbeeld. Zo stelde ik me de hemel ook voor, alles klopte aan deze plek.
In Nederland zal ik mijn wandelschoenen ook weer nodig hebben, want er komt binnenkort een pup. Daar mag je in het begin nog niet ver mee lopen, maar als ze een jaar is eist dit ras flinke wandelingen. Ze is een Hollandse herder en ze gaat mijn wandelschoenen snel verslijten.
Mack 
Oh die pup… *smelt*
LikeLike
Goed nieuws, wat een leukerd. Je zult er je handen aan vol hebben, maar dat eerste jaar is zooooo leuk. Dus je nieuwe schoenen deden het prima?
LikeLike
Wow! Leuk! 😀
LikeLike
Het heet niet voor niks ‘God in Frankrijk’.
LikeLike
Ik wens jou veel wandelplezier met schoenen en pup.
Vrolijke groet,
LikeLike
Ach wat een lief beestje 🙂
LikeLike