Een beperkte geest.

Omdat de pen scherper is dan het zwaard, zijn columnisten en bloggers de hoeders van de samenleving. Wij zorgen dat de samenleving niet ontspoort en dat iemand die buiten zijn boekje gaat even fijntjes op z’n plaats wordt teruggezet.

Eigenlijk zijn we politie die ervoor zorgt dat alle excessen verdwijnen en dat iedereen zich keurig gedraagt volgens de geldende woke normen. Je moet dus begaan zijn met het milieu, met vrouwenemancipatie, met transgenders, opkomen voor minderheden, optreden tegen discriminatie en ageren tegen landsgrenzen, grootgrondbezit en alle instanties die een kerkelijk leider hebben.

Er zijn natuurlijk ook miljarden mensen die geen columns of blogs lezen en die dus niet gehinderd door deze moraalpolitie gewoon hun leven leiden en hun gevoel volgen. De meerderheid van de mensheid maakt keuzes die voor hen op korte termijn voordeel oplevert.

Omdat ik niet ben als Angela de Jong, wiens leven voornamelijk bestaat uit het vanaf de eettafel jureren van anderen, probeer ik hier in dit land van geschreven woorden, degene te zijn die het verhaal maakt, niet degene die er iets van vindt. Maar omdat ik de druk voel van de moraalpolitie zul je mij zelden iets zien schrijven wat niet gender- of stikstofproof is. Waarmee ik dus nooit het achterste van m’n tong laat zien. En dat mag toch best wel jammer genoemd worden. Want mensen die zeggen wat ze denken, daar zijn er veel te weinig van. En anders zouden de gevangenissen overvol raken.

Volgende week heb ik een ontmoeting gepland met een ex-collega, uit de tijd dat ik nog boekhouder was. Met hem heb ik altijd via e-mail contact gehouden, om ons werkzame leven wat draagbaarder te houden. In onze mails nemen we geen blad voor de mond maar zeggen we wat we denken. We hopen dat onze mailtjes niet door onze werkgevers onderschept worden. Maar tegelijkertijd zijn ze hilarisch en helpen ze in deze zware tijden om niet volledig door te draaien. Ze zouden uitgegeven moeten worden, anoniem en gratis, voor het herstel van het evenwicht. Ik vind ergens iets van!

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack