Zilvervloot

Mevrouw Mack vindt het vreemd dat ik haar, na tientallen waarschuwingen, een tikkie stuurde van €32,50 omdat ze eenzelfde bedrag van mijn rekening had betaald. Ik zeg haar al maanden van mijn rekening af te blijven want ook zonder haar bemoeienissen wordt daar al genoeg van afgeschreven. Toen ik nog de baas over haar was, heb ik haar kredietlimiet laten opheffen want ze klaagde dat ze elke maand rood stond. Dat heb ik toen voor eens en altijd opgelost. Nadeel is wel dat ze nu mijn rekening misbruikt om rood te staan, want ik vind rood staan armoede. Geen geldelijke armoede, maar geestelijke. Er is namelijk geen verschil of je elke maand op nul eindigt, of elke maand op je maximale roodstand, dan heb je hetzelfde uitgegeven.

Ik vind gewoon, van mijn rekening afblijven, dan gaan we nooit het rood in. Als ze sowieso naar mijn financieel management had geluisterd zouden we nu nog negen jaar hypotheek moeten aflossen en zouden we voor ons pensioen vrij van woonlasten zijn. Maar nee, er moest worden verhuisd zodat de hypotheek opnieuw dertig jaar inging, waarvan een belangrijk deel niet meer fiscaal aftrekbaar, en ook heel belangrijk, wij onderhouden alle vogels en egels van Zuidwest Vaassen, kortom, een gevaren schip. (Zilvervloot)

Vandaag bracht ik haar naar het ziekenhuis en na afloop reed ik haar met de rolstoel naar mijn auto. Ze zag een drempel aankomen en begon te miepen dat ik daar niet te hard overheen moest. Ik knalde er overheen en voor ze iets kon zeggen zei ik, “zeur niet, je zei net nog dat je pijnvrij was.” Het is mij na 22 jaar wel duidelijk wanneer ik iets serieus moet nemen en wanneer niet. Ze schoot in haar astmatische lach, maar ze kon ook weinig anders. Toen we even daarna met de auto wegreden en we weer over die drempel moesten, reed ik er extra voorzichtig overheen. Het ging hier tenslotte wel om mijn nieuwe auto waarvoor ik jaren geleden begonnen ben met sparen. Haar verontwaardiging was onbetaalbaar.

Dat sparen voor die auto op een speciale autorekening was een van mijn betere ideeën. Het is onze enige rekening waar ze wel ontzag voor heeft, en elke euro die ik daar weet te stallen, is gered uit haar koopkrachtige handen. Zonder haar was ik allang rijk zeg ik wel eens. En diep ongelukkig zegt ze dan. Alleen dat laatste is waar, ben ik bang.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry.

Eén gedachte over “Zilvervloot”

Zegt u het maar

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.

%d bloggers liken dit: