53

Morgen ben ik jarig. Jarig is een stom woord, net als harig. Dezelfde logica volgend betekent jarig dat je veel jaren aan je hebt hangen. Als ze mij doorzagen zien ze 53 jaarringen. Zoals gewoonlijk herdenk ik het en vier ik het niet. Ik herdenk dat ik 53 jaar geleden, toen er nog niks aan de hand was, op de laatste dag van de zomer, te Utrecht werd geboren.

Goed, dat was toen en nu is nu. Feit is wel dat mijn lichaam zich goed heeft gehouden al die tijd. Even afgezien van mijn prostaat dan. Maar met veel bier los je dat zo op en merk je er helemaal niks van. En ook even afgezien van een flink aantal jaren met rugklachten en hernia’s, maar daar heb ik nog maar weinig last van. En verder afgezien van tinnitus en leesbrillen. Kalend, grijzend, overwicht, haar op je rug en uit je oren, en afnemende seksuele prestaties. Als het in dit tempo doorgaat vrees ik dat ik op mijn 98e klaar ben met je weet wel. Dat lijkt laat, maar ik ben ook laat begonnen.

Eigenlijk valt er ook helemaal niks te vieren. Hoewel, mijn verstand wint het tegenwoordig wel van mijn testosteron. Maar ook maar net, want als ze me opfokken is mijn eerste neiging om me veertig keer op te drukken, terwijl ik dat nog slechts twintig keer kan. Vijf jaar geleden nog, wilden ze niet geloven dat ik de 100 meter in vijftien seconden liep, en omdat ik het zelf ook niet helemaal zeker wist ben ik stiekem gaan trainen tijdens het hond uit laten. Op een gegeven moment had ik de pure snelheid te pakken om onder de vijftien seconden uit te komen, maar dat heb ik weer moeten bekopen met negen maanden herstellen van hielspoor. Oh ja, en vorig jaar heb ik ternauwernood Corona overleefd. Ze vonden mijn zuurstofgehalte van 97% net te hoog voor de beademing maar voor de zekerheid ben ik wel op mijn buik gaan liggen.

Goed, dom lullen kan ik nog als de beste. Ook een gave.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack