Ik had de pest in, want er lukte iets niet. Een maandje geleden had ik met succes goedkope nieuwe banden voor de fiets van Tammar besteld, wat nog helemaal niet zo eenvoudig is als het klinkt, en omdat ze nu een lekke band had, was het moment daar om binnen- en buitenband te vervangen.
Na lang wikken, wegen en gehannes, had ik de banden vervangen, maar ik had de remkabel vernaggeld. Die rafelde, ik haalde mijn vingers eraan open en kreeg hem ook niet meer door de gaatjes. En ondertussen was het donker geworden, ik zat met een zojuist gefixte -ik kan wel iets- militaire lamp op mijn hoofd, maar die scheen net boven het bereik van mijn leesbril, Bonjour Tristesse, ik kreeg mijn handen niet schoon, ik gaf het op voor de vrijdagavond. Maar ik had dus wel zwaar de pest in. Lig je daar in bed met zwarte stinkhanden terwijl buiten in de tuin een omgekeerde fiets staat met je halve gereedschapskist verspreid over het terras.
Ik had dus goedkoop twee binnen- en buitenbanden besteld, de maten waren goed, en nu dreigde het alsnog te eindigen in een dure grap bij de fietsenmaker. Ik appte de hulptroepen, maar de hulptroepen keken niet op hun app, wat mij nog chagrijniger maakte. Uiteindelijk stonden ze hier op zaterdag half twee op de stoep. Om half drie gingen ze weer en was de rem gemaakt. Mijn humeur was weer beter.
Je handen royaal insmeren met pindakaas en dan wassen. Zijn je handen zo schoon. Wel nog met zeep nawassen.
LikeGeliked door 1 persoon
Dit soort verhalen van jou brengen altijd weer een glimlach op mijn gezicht.
LikeGeliked door 1 persoon