U.

Wij kennen elkaar niet echt, tenminste, dat geldt voor de meesten van u, maar dat neemt niet weg dat een vaste lezer een goede indruk van mij heeft. Andersom is dat niet zo, maar dat is hoe het is. Maar dat geeft niet. Denk niet dat u daar makkelijk mee wegkomt, want u heeft een andere functie. Zeker vandaag, want ik ga iets met u delen wat ik niet kon delen op Facebook of in het echt, omdat het te erg is. Ik kon er de mensen om mij heen niet mee lastig vallen omdat ik er zelf al van van streek raakte, en ik wist dat dat anderen ook zou gebeuren. Niet dat ik u dat gun, maar u bent de enige aan wie ik dit kwijt kan. Bovendien kunt u hier nog besluiten niet verder te lezen.

Goed, als u tot hier gekomen bent, ik zag een foto in de krant. Hartverscheurend. Misschien heeft u hem ook wel gezien en is uw hart reeds verscheurd. Het ging om de oorlog in Oekraïne en de doden die daar overal in de straten lagen. Op één foto was een man te zien, waarschijnlijk door een sluipschutter van zijn fiets geschoten. Hij lag dood achterover, zijn fiets naast hem, en aan hem vast een lange lijn. Aan het andere eind van de lijn lag een hond, een herder, een levende hond. Het beest lag bij zijn dode baas te liggen, omdat hij nergens heen kon. Een treurige blik in z’n ogen.

Als u tot hier gekomen bent, het ergste is nu geweest. Nu heb ik nog de vraag of ik niet helemaal goed ben dat een foto met een hond bij mij de druppel was. Niet dat ik onverschillig ben als het mensen betreft, helemaal niet, maar een hond… Nou ja, ik heb u gebruikt, nu mag u ook zeggen wat u hiervan vindt.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry.

8 gedachten over “U.”

  1. Dat Russische leger is helemaal geen leger, het is een zwaarbewapende terreurorganisatie. Weerloze burgens doodschieten en bombarderen is het enige dat e kunnen, militair spelen ze helemaal niks klaar.

    Like

  2. Vreselijk. Ik zag de man en de lijn maar niet de hond. Nu weet ik dat er een hond aan vast zat en kan ik vast niet slapen. Laurent heeft gelijk, het zijn geen mensen die dat doen , maar gewetenloze criminelen. Hoe komen we hier ooit van af? Je voelt je zo machteloos.

    Like

  3. Het is verschrikkelijk ik heb het niet gezien en wil het ook allemaal niet zien. Nu ik dit heb gelezen blijft dat nog wel even hangen en kan het zomaar zijn dat ik me vannacht afvraag hoe het met de hond zal zijn…

    Like

  4. over waarnemen, ook in dit geval: op tv was ook een man te zien die in een buitenlandse taal vloekte op de russen dichtbij een geimproviseerd massagraf. De ondertiteling gaf de vertaling: honden!

    Like

Zegt u het maar

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.

%d bloggers liken dit: