Er was sinds maandag een vrouw vermist in de bossen. Ze was gaan wandelen, in haar eentje. Ze kwam hier niet vandaan. Donderdag hoorde ik het pas, en gisteren zag ik de sporen van de zoekacties. Werkelijk overal hingen strikken van toiletpapier ten teken dat daar gezocht was. Tenminste, dat neem ik aan. Ik zag de aanplakbiljetten met haar beeltenis erop.
De Veluwe is groot, maar niet zo groot dat je kilometers lang niet op een weg komt. Je kunt er niet zomaar dagen verdwalen. Vandaag liep ik er met Linda. Zij had hier woensdag al gelopen en de zoekacties van de politie, leger en vrijwilligers gezien. We vroegen ons af wat er gebeurd kon zijn. Ze moest haast ergens dood liggen, maar dan word je gevonden door de beesten, dat moet ook opvallen. Raadselachtig.
Toen we bijna terug waren kwam er een ambulance met sirene en zwaailicht uit het bos. Het eerste wat we dachten was dat de vrouw was gevonden, maar waarom dan die sirenes? Thuis hoorden we dat ze levend is aangetroffen. De zoekacties waren vandaag gestaakt, maar haar familie had besloten om verder te zoeken, daar waar nog niet gezocht was. En kennelijk met succes.
De feiten zullen achteraf wel ietsje anders zijn dan hierboven beschreven, maar dit is wat ik heb gehoord. Zeven dagen en zes nachten in het bos doorbrengen, en dan nog levend, verzwakt en niet goed aanspreekbaar, worden aangetroffen. Een onwaarschijnlijk avontuur, maar vandaag gebeurd.
Mack 
Gelukkig toch gevonden.
LikeLike
Ja, dan vraag je je wel af wat er zich heeft afgespeeld.
LikeLike
En ik heb haar getekend..
LikeGeliked door 1 persoon
Wat fijn dat het goed afgelopen is!
LikeLike