Urk

Er is best wel weer leuke televisie tegenwoordig. André van Duin en Jannie op hun bootje, mensen die hun droomhuis zoeken, kamp van Koningsbrugge, vrouwelijke truckers, maar vooral Urk.

Godsamme, wat ben ik jaloers op Urk. Een keer per week een visje en je wordt nooit ziek, elke Urker kan morgen de minister president vervangen en ze spreken een haast onverstaanbaar taaltje dat ik qua klanken al aardig onder de knie begin te krijgen. En ik bedoel het niet eens sarcastisch, ik ben echt jaloers op hun simpelheid. Urk is Urk en daar komt niemand tussen. Het moet toch geweldig zijn als je deel uit maakt van zo’n gemeenschap en als Urk je thuishaven is die je nooit zult verlaten. Vrouwen zijn er echte poetsmiepen en ook absoluut de baas in huis. Je kunt er nog in huis roken, en ze maken de hele dag gevatte opmerkingen naar elkaar. Die volgens mij toch niemand verstaat, maar dat terzijde.

Het is toch vreemd, ik ben totaal anders opgegroeid en opgevoed, en ik voel me aangetrokken tot zo’n hechte gemeenschap. Ik zou er gek worden, daar niet van, maar ik ben jaloers op hun geluk. Schone ramen, een Opel Astra met dikke subwoofers, roken onder de afzuigkap en de hele dag lullen in die zangerige taal. Geen zorgen over dingen die toch niet gebeuren. Of zoals zij het zeggen: Gin zeurigen oever dingen die toch net geboeren. Of zoiets.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry.

7 gedachten over “Urk”

      1. @Margo: Dat zeg je als je je ergens mee verwant voelt, zoals Kennedy in Berlijn bij de muur zei, ich bin ein Berliner. Dat kwam bij me op door het verhaaltje van Mack.

        Like

  1. Ik heb er een tijdje lesgegeven. Het is fascinerend en benauwend tegelijk. Ik herken de jaloezie wel een beetje, maar was ook altijd blij als ik er weer weg was.
    De eigen taal zie je overal terug, zelfs in de winkels op reclames.

    Geliked door 1 persoon

Zegt u het maar

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.

%d bloggers liken dit: