Vrije dag

Na een dagje fijn gewerkt te hebben, kwam ik er om half zes achter dat ik een vrije dag had vandaag. Die is afgeschreven van mijn saldo. Dit gebeurt niet veel mensen, gok ik zo. De meesten hebben dat wel in de smiezen. Vroeger gaf ik nog minder om vrije dagen, ik ergerde me vaak aan mensen die hun leven bouwden om hun vrije dagen. Die kwamen in het begin van het jaar al hun tactische vrije dagen opgeven, wisten precies wanneer Hemelvaart viel, zodat ze de vrijdag erna vrij hadden. Of van die gasten die twee uurtjes overwerkten als ze er vier voor terugkregen. En dan zoveel spaarden dat ze de hele maand december met vakantie waren en daar uitgebreid over uitweidden. Ik vond het niks. Tegenwoordig vind ik een vrije dag ook wel fijn, maar dan moet je hem niet vergeten natuurlijk.

Even over dat schilderij van Rembrandt waar de overheid 150 miljoen voor uittrekt. De Vaandeldrager. Mij maakt dat weinig uit hoor, als de overheid het betaalt hoef ik het niet te doen. Natuurlijk zijn er geluiden van mensen die het belachelijk vinden, en daar valt wat voor te zeggen. Maar er zijn ook mensen die het ontzettend belangrijk vinden dat zo’n schilderij naar Nederland komt, en daar valt ook wat voor te zeggen. Maar heel veel structureels kun je er niet mee, met 150 miljoen. Als ik een voorzichtige berekening maak wat het zou kosten om alle pensioenen jaarlijks te indexeren, dan denk ik dat je met twee miljard per jaar een eind komt. Daar zou je pas echt iets aan hebben. Het klinkt veel, en voor de overheid is het dat ook. Maar voor het bedrijfsleven is het een schijntje. Die zouden dat makkelijk kunnen ophoesten.

Maar ja, dan kom je aan het geld van de aandeelhouders, en dat kan natuurlijk nooit de bedoeling zijn. Of aan de erg zinvolle zakenreizen die ze een paar keer per jaar organiseren. Laat staan de wekelijkse restaurantbezoekjes met uiterst belangrijke klanten. Nee, dat kunnen we ze niet aan doen. Bovendien zouden ze dan moeten gaan werken om aan die 60 uur per week te komen, waar ze het altijd over hebben. Dat is onmenselijk. Dan maar liever de gepensioneerden op een houtje laten bijten. “Ja, sorry mensen, het is eenmaal onbetaalbaar,” zeggen ze dan. “Misschien als meer werknemers bereid zijn om op hun vrije dag te gaan werken, dat het dan lukt. Maar bij ons zit echt geen ruimte meer.”

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack