Ik was een beetje beroerd na een late avond en veel drinken bij vrienden. Laat is tegenwoordig half twee en veel drinken is drie biertjes en drie glazen wijn. Om een uur of zeven werd ik wakker met een lichte hoofdpijn. Ik zocht een aspirientje en ging weer naar bed.
De hele dag hield die dufheid aan. Ik kon mijn ene voet amper voor mijn andere zetten. In elk geval niet zonder te zuchten. Het weer was ook veel te mooi, de hond moest er ook nog uit. Ik zat te denken waar ik nu kon gaan lopen zonder te struikelen over wandelaars en fietsers, want elke doorgaande weg op de Veluwe wordt overspoeld door wandelaars en fietsers in deze tijden van corona en mooi weer. Had ik geen zin in. Ik bedacht een plek waar ik vroeger wel eens kwam. Het is net buiten de kroondomeinen, hier niet ver vandaan. Ik reed er met de auto heen, op de parkeerplaats was al niemand, een uitstekend voorteken, dus ik pakte het pad en liet de hond los. Een haast mysterieus pad, dat leidde langs het grondgebied van afgelegen huizen die je helemaal niet kunt zien vanaf de weg en aan de andere kant de hekken waarmee het wild van de bewoonde wereld wordt gescheiden. Een glooiend weiland met daarin een paar runderen met enorme hoorns, en in de verte een huis. Een huis boven op een heuvel dat zo afgelegen ligt dat je niet snapt hoe je er met de auto kunt komen. Ik zag er geen mens. Ik zag helemaal geen mens op mijn ronde. Pas toen ik weer terugkeerde bij mijn auto zag ik een paar fietsers. Het was me wederom gelukt. Het was maar een kleine drie kilometer, maar met deze warmte en in mijn toestand genoeg voor hond en mij.
Het is een vrijwel vergeten gebied. Het is alleen via een doodlopende zandweg te bereiken met de auto, dus veel volk komt er sowieso niet. Als ik er zou wonen, zou ik elke avond in het donker de bossen in vluchten. Wat wel niet is toegestaan, maar als je tuin grenst aan het bos, dan moet je wel. Dan kun je je niet aan dergelijke trutregels houden.

Hier droom ik nou van.
De foto doet mij denken aan een plek in Wenum Wiesel.
LikeGeliked door 1 persoon
Het grenst tegen Wiesel aan.
LikeLike
Misschien is het dan toch dezelfde plek.
LikeLike
Zou kunnen. Je herinnert je niet waar dat was?
LikeLike
Jawel, in de buurt van sportvelden.
LikeLike
Kilometertje zuidelijker liggen die.
LikeLike
Dat is ook toevallig. Ik ben daar een keer bij mensen op bezoek geweest vlak voordat ze gingen verhuizen.
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi! Zo vond ik vandaag een verrassend rustig terras aan de rand van het centrum van Eindhoven 🙂
LikeLike
Iedereen lijkt rust te willen maar het wordt overal alsmaar drukker en lawaaiiger. Hoe zou dat toch komen? Is dit land overbevolkt misschien?
LikeLike
Ja, ik denk van wel. We worden gemiddeld te oud.
LikeLike