Ik stond vandaag in de file, voor het eerst in een jaar. Onwillekeurig dreven mijn gedachten terug naar begin jaren negentig, toen ik vaak in de file stond en ik Autovisie las. Autovisie was destijds een volgens eigen zeggen onafhankelijk blad, en dat wil ik ook niet bestrijden, maar ze hadden wel een duidelijke politieke afkeur. Voornamelijk tegen de minister van Verkeer en Waterstaat, welke positie destijds werd bekleed door Hanja Maij-Weggen. Een vrouwelijk ijskonijn. Autovisie had het altijd over files, over hoe de automobilist werd uitgebuit en over snelheidsboetes. Het was allemaal onrechtvaardig. De hele wereld was onrechtvaardig.
En nu zijn we 31 jaar verder en die problemen zijn er nog steeds. Alleen zitten we nu in een tijd waarin we wel andere dingen aan ons hoofd hebben dan files en bekeuringen. Het lijkt zo ver weg, die tijd dat je onbekommerd kon klagen over niks. Ik heb het gelukkig wel meegemaakt. Het ging allemaal nergens over. Het was een mooie tijd.
Mack 
Je kunt nog onbekommerd klagen hoor, er luistert toch niemand.
LikeLike
Jij wel toch?
LikeLike
O zeker, ik luister. Brand maar los.
LikeLike
Het gaat er gewoon om dat het vroeger nergens om ging. Dus nu waarschijnlijk ook niet. Vroeger maakte je je druk over de opstelling van het Nederlands elftal. Interesseert me geen ene reet meer.
LikeLike
Dat komt omdat je nu belangrijker zaken aan je hoofd hebt. Die van een volwassen mens met (andere) verantwoordelijkheden.
LikeLike
deze dialoog tussen Mack en marieclaire doet me aan een leuk verhaal denken van Simon Carmiggelt, dat gaat dan over een echtpaar dat al 45 jaar bijeen is, met alle voordelen vandien. Op zeker moment zegt de man: als ik hier druk, en hij raakt met zijn rechter wijsvinger zijn linkerscheenbeen aan, dan doet het me hier pijn, en hij wijst met zijn wijsvinger zijn rechterborst aan ter hoogte van zijn hart aan de linkerkant. Zijn vrouw beweegt niet ogen noch stembanden.
LikeLike
nee toch, ik heb jullie toch niet stil laten vallen? ik vond jullie dialoog ook leuk!
LikeLike
kijk, ik geef alleen maar een reaktie op een blog als ik het mooier of kompleter kan maken, zoniet, dan geef ik geen reaktie. Nu lijkt het dat ik jullie dialoog heb afgekapt, wat ik erg jammer vind. Dus zal ik mijn verhaal over Simon Carmigglet nog even voortzetten om de lacune een beetje te vullen, ik voel dat als een soort plicht.
Carmiggelt was op dat moment inderdaad jaaaarenlang getrouwd, maar had een geheime buitenechtelijke relatie met een bekend nederlands schrijfster. Carmiggelt ging dood, iets wat meer mensen overkomt, en de minnares van Carmiggelt bracht haar relatie met hem op zeker moment in de publiciteit. Mevrouw Carmiggelt was echter op dat moment nog niet dood, iets wat ook meerdere mensen overkomt. Dat is de nederlands schrijfster erg kwalijk genomen, ook door mij.
LikeLike
Nee hoor, door mij niet. Zo is het leven. En zijn vrouw bleef maar mooi bij hem. Waarom niet de eer aan jezelf houden? Status? Inkomen? En Renate schreef buitengewone interessante stukken. Die ik graag las. Ik dacht in Vrij Nederland.
LikeLike
ja in Vrij Nederland schreef ze inderdaad heel mooie stukken. Jij gaat er vanuit dat de vrouw van Carmiggelt al van de hoed en de rand wist tijdens het leven van Carmiggelt. Maar waarom openbaarde Renate haar relatie niet tjdens het leven van Carmiggelt?
LikeLike
hola Francien, val jij nu ook al stil, ligt het mij? Jezus, ik loop nog een depressie op als ik niet uitkijk…
LikeLike
Omdat ik op donderdag twee kleinkinderen na schooltijd hier over de vloer heb. Net zoals maandag en woensdag. En ik dan zeer intensieve gesprekken moet voeren over het nut van tik tok, instagram, het nut van begrijpend lezen. en overhoringen van geschiedenis en aardrijkskunde. En elke avond een wandeling maak van 40 minuten en een analyse van het nieuws moet aanhoren, en dan ga puzzelen. En ik geen laptop meer aanraak.
LikeGeliked door 1 persoon
ok Francien, ik heb wat geduld gepakt, disculpe voor mijn ongeduld
LikeLike