Ergens in de jaren tachtig zag ik in de buurt een rode Porsche 911 Targa rijden. Het was herfst en de Porsche liet de een spoor van dwarrelende bladen achter zich. Het was voor mij als zeventienjarige een magisch moment. Tegenwoordig kijk ik amper op van een Lamborghini, maar destijds was een Porsche genoeg om mij in extase te brengen. Een Porsche was zo snel, zo mooi en zo onbereikbaar.
Een Porsche heb ik dan bepaald niet, maar mijn auto kreeg ik terug van een reparatie nadat ik al maanden met een tikkend geluid rondreed. De zogenaamde homokineet was versleten en nu vervangen. In combinatie met de optische verbeteringen die er onlangs zijn aangebracht besloot ik het spoor van de Porsche te volgen. Ik heb een diesel maar dat kan mijn rijplezier nauwelijks drukken. Qua vermogen zit ik maar een dertig paardenkrachten achter de Porsche van destijds en qua koppel versla ik hem ruim. Niet dat mijn auto er ook maar bij in de buurt komt, en scheuren deed ik niet, maar een dwarrelspoor van bladeren trok ik ook. En ik voelde mij minimaal even gelukkig achter het stuur als de Porsche-bestuurder destijds. Dat gevoel creëer je zelf. Het was dezelfde weg, ruim dertig jaar later.
Mack 
In de jaren tachtig had ik een Fiat Panda. Ook een vuurrode en het was net of ik in een Porsche reed. Want het was de eerste zelf verdiende auto toen ik weer begon te werken. Diverse auto’s zijn er daarna gekomen. Maar dat koninklijke, dat heb ik alleen in de Panda gehad.
Onze zoon heeft dezelfde auto als jij. Heb ik al eerder verteld. Ook een diesel. En staat momenteel te verroesten op de oprit. Inruilen doet hij ook nog niet. Een keer in de week rijdt hij even naar kantoor. Hij wacht komende tijd af.
LikeGeliked door 1 persoon
Mijn eerste auto was ook een Fiat Panda. Een zwarte. Ik maakte er ook al plezierritjes mee. Ik liet er zelfs een toerenteller in bouwen. Met z’n vijven erin kwam het ding nauwelijks meer vooruit. Daarna kreeg ik een Mazda. Dat was een echte auto met vering, een dashboardkastje en een achterbank. Dat had de Panda allemaal niet. Nee, het is nog wel even doorgegaan met dat koninklijke bij mij. Eigenlijk had ik het in alle auto’s. Wat ook goddelijk is, is om te rijden in versgevallen sneeuw. (moet je wel profiel hebben, anders niet)
LikeLike
Ach de homokineet betekende het eind van mijn dierbare Golf die zo’n dure reparatie niet meer waard was. Verschrikkelijk vond ik het, door zo’n stomme homokineet, ik had er nog nooit van gehoord, niemand in mijn omgeving trouwens.
LikeLike
Dat is een veelgemaakte fout in mijn ogen. Als de auto het in jouw ogen nog waard is, is het prima. Tenzij je van een andere net zo gelukkig wordt.
LikeGeliked door 1 persoon
Het was een erfenisje van mijn ouders en ik zag ook wel dat het niet meer de moeite was. Hij heeft nog jaren in de tuin gestaan daarna.
LikeLike
Ik geef niets om snelle, macho auto’s. In mijn ogen moet een auto betrouwbaar en leuk zijn. Een beetje rond en een beetje lief. Een vriendje. Mijn autootje is een retro Fiat 500, knalrood, en hij pruttelt als een naaimasjientje. Porches en Maserati ‘s doen mij niets. Ik denk dat mannen dat graag willen uit een kinderlijke behoefte stoer te doen. Het gaat wel over.
LikeLike
Bij mij niet hoor, al is betrouwbaar wel belangrijk. Het heeft ook weinig met stoer doen te maken. Ik zou ook niet in een Lambo gaan rondrijden. Een Alfa volstaat en vervult alle wensen.
LikeLike
Bij mij ook niet, schrijf ik als vrouw. Ik heb een keer als passagier in een Porche gezeten en zal die ervaring niet zo snel vergeten. Subaru komt overigens in de buurt èn weet zich goed te handhaven op Keniaanse snelwegen.
LikeGeliked door 1 persoon