De kroondomeinen zijn gesloten voor publiek, niemand mag erin. Alleen de doorgaande wegen naar Elspeet zijn voor wandelaars en fietsers nog open. Auto’s mogen er niet komen behalve overdag, het eerste stuk. Het irriteert me dan ook mateloos als ik de fiets pak en in het donker toch een auto tegenkom die op zoek is naar wild. Doe ik al die moeite, komt er weer zo’n patjakker. Waar is dan de boswachter?
Ik fiets dus door tot achter de slagboom, waar sowieso geen auto’s mogen komen. Het miezerde zachtjes, en je zag geen hand voor ogen. Het licht van mijn fiets deed het wel maar niet als je stilstond. Ik kon dus een paar meter voor mij kijken maar verder zag ik niets. Wilde zwijnen en wolven zie ik toch liever wat eerder dan op het laatste moment. Toen ik op de Hoge Duvel fietste ging de sage over de bosgeest van de Hoge Duvel door mijn hoofd. Ossaert met zijn vurige klauwen die nietsvermoedende reizigers ’s nachts de stuipen op het lijf jaagt en zijn troep huilende wolven achter je aan stuurt. Haha, wat een onzin. Toch keerde ik daar weer om en was blij dat ik weer het bos uit was. Ik ben verder niet bang uitgevallen maar angst is een slechte raadgever, zeggen ze. Maar ik geloof dat mensen zich niet voor niets laten leiden door angst. Het is niet alsof je in sommige situaties een keuze hebt tussen je verstand en je angst. De angst neemt het gewoon over en dirigeert je het donkere bos uit. Als de wolven achter me aan waren gekomen had ik ook nog moeder Maria aangeroepen. En wie weet wat angst nog meer kan veroorzaken. Zou u alleen de nacht doorbrengen in een huis waarvan ze zeggen dat het er spookt? Ik niet hoor. Terwijl ik weet dat geesten niet bestaan. Tenminste, 99% zeker van niet.
Je zoekt het gevaar wel op. Waarom ging je daar eigenlijk naar toe? Was je onderweg naar Elspeet of hoopte je iets in het bos te vinden?
LikeLike
Ik wilde beweging/conditie. Dat was alles. Zo kwam ik in het bos terecht.
LikeLike
Nou, jij durft. Ik zou bij de eerste bomen in het donker al rechtsomkeert maken.
LikeLike
Waar ik me aan erger is het gebruik van irriteren. En daar hoef ik niet eens het donkere bos voor in.
LikeGeliked door 1 persoon
Irriteren? Wat is daar mis mee?
LikeLike
Let maar niet op me. Ik ben nog van de oude stempel. Het verschil tussen zich ergeren en irriteren is nagenoeg verdwenen. Zich ergeren is een wederkerend werkwoord, wat irriteren niet is. Maar wat wel door iedereen zo wordt gebruikt.
LikeGeliked door 1 persoon
Het irriteert mij is toch niet wederkerend? Ik irriteer me is wederkerend, of zit ik nu mis?
LikeLike
Irriteren is dus niet wederkerend. Het wordt gecombineerd met een lijdend voorwerp. Maar dit is oude school spelling.
En je mag je nu best ergeren aan dit gezeur.
LikeLike
Ik erger me niet, ik vroeg mij af of je wel las wat ik schreef.
LikeLike
Leuk verhaal en leest makkelijk door!
LikeLike