Vijftig!

Het schijnt nogal lastig te zijn voor een aantal mensen om geen feestjes meer in hun leven te hebben. De politie moest gisteren weer een einde maken aan een aantal feestjes. Het laat zien hoe een leeg leven die mensen hebben. Het is voor niemand leuk, de huidige crisis, maar als je je nu nog niet een poosje kunt bedwingen, dan ben je best een triest geval.

In ons gezin is Hans degene die er het meeste last van heeft. Hij is niet meer in contact met zijn vrienden, hij fietst niet meer naar school, hij kan niet meer voetballen en ook de betaald voetbalcompetitie -voor hem een bron van inspiratie om mij te whatsappen- ligt stil. Het leidt tot gespannen situaties met onze puberjongen. Linda is Linda, die bezweert elke crisis door zich er eerst flink druk over te maken op een manier die iedereen raakt, om hem vervolgens te lijf te gaan met actie waardoor de rust wederkeert. Dochterlief vermaakt zich met tiktok, en speelt nog met vriendinnetjes of op straat.

En voor mij verandert er niet heel veel. Ik ben kluizenaar in hart en nieren. Ik werk nu thuis, wat mij prima afgaat, ik loop in het bos in de hoop niemand tegen te komen, ik ga op bezoek bij mijn moeder, en ik zit op internet. Het enige dat niet meer lukt is badminton, nou ja, dat komt wel weer. Dat er geen bezoek komt, daar lig ik niet wakker van.

Ik durf zelfs te stellen dat ik gisteren een van de betere dagen uit mijn leven had. Ik klom op het garagedak, met behulp van slechts een keukentrap, dus ik moest mij hijsen, en veegde het dak schoon. Linda had de trap zelfs weggehaald, maar dan kom ik er zonder trap wel weer af. Vijftig! Ze had op mijn verzoek een verticuteerhark en benodigdheden voor het onderhoud van het gras meegenomen. De man van de verticuteerharkenwinkel had nog bezorgd gekeken of ons gazon niet te groot was, want het zou zwaar werk zijn. Maar ik hou niet van herriemakende apparaten in de tuin, dus kom maar op met die hark! Het was inderdaad zwaar, maar wat moet dat moet. Daarna strooide ik kalk, mest en graszaad. Het zijn mijn specialiteiten. Ik was een aantal uren bezig in de tuin, en daarna ging ik met de hond naar het bos. Acht kilometer. Vijftig!

’s Avonds hebben we gegourmet en daarna keken we een film. RED 2. Dochterlief lag tegen mij aan. Of de film goed was weet ik niet, want ik ben halverwege naar bed gegaan. Vijftig!

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry.

8 gedachten over “Vijftig!”

  1. Mwah, met DEZE wind badmintonnen… tIs nog een wonder dat je niet van dat garagedak gewaaid bent.
    En als jullie bij de volgende verhuizing nu in onze straat komen wonen: ik hou ook niet van herrie-apparaten in de tuin 😉

    Geliked door 1 persoon

  2. Ha ha ha vijftig. Nog een jonkie!! Hier wordt ook geverticuteerd maar wel met een machine. Maar die wordt maar een keer in het jaar gebruikt. Nee, dan de motor maaimachine. Die wordt wel twee keer in de week gebruikt. En een pokkeherrie dat dat ding maakt.
    Hoe houdt je moeder zich onder deze omstandigheden met haar kuur?
    Moest verleden week bij de oogarts komen. Controle. Lang verhaal kort, 4 weken geleden netvliesloslating. De oogkliniek zit in Velp. Normaal heel druk. Nu was er geen kip. Zat geheel alleen met Hans die wel mee moest om te rijden, vanwege de oogdruppels. Bizar.

    Like

    1. Zwaar. Het heeft een bepaald ritme. Na elke kuur gaat het twee dagen goed en dan volgt er twee dagen ellende. Ze had het gisteren nog over (wat te doen in het geval van )een netvliesloslating, ze heeft macula, en die chemo helpt ook niet echt om haar beter te laten zien. Kinderen alweer beter?

      Like

      1. Macula is erger. Dat is mijn schrikbeeld. De loslating is bij mij niet verder gegaan. Oog wel troebel door bloeding.
        En wees maar lief voor je moeder. Is de chemo afdoende of een tijdelijke oplossing?
        Stond net te sjoelen. Ja het moet niet erger worden. Zoon kan nu even ongestoord werken. En de kinderen vinden het heerlijk om een middag hier te zijn. Wat wil je, alle aandacht en lekkere kopjes thee met iets erbij, i.p.v gezond voer.
        Ook hier wordt terdege gepraat over, wat als de beademing in zicht komt. Willen we dat wel?

        Like

Zegt u het maar

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.

%d bloggers liken dit: