Klikspaan

Als je in de oorlog iemand aangaf bij de Duitsers, was je een verrader. Daar was iedereen het naderhand over eens. Hoogstwaarschijnlijk was je een NSB-er. Als een kind klikt, dan leren we het dat af. Klikspaan, boterspaan. Klikspanen en verraders, daar houden we niet van, de woorden hebben een negatieve lading. Maar als iemand naast zijn uitkering bijklust, en je lapt hem erbij, wat dan? Dan doe je toch iets goeds voor de maatschappij? Iemand pleegt fraude en je geeft hem aan, dat scheelt weer gemeenschapsgeld. Nog niks aan de hand.

Maar nu werkt iemand zwart bij naast zijn werk. Wordt al lastiger. Terwijl diegene ook de maatschappij benadeelt. Hij concurreert oneerlijk plus dat hij geen belasting afdraagt. Ik geef deze persoon niet aan. Een bijstandsmoeder die wat zwart bijverdient? Die gaan we natuurlijk niet aangeven, we gunnen haar dat van harte.

Een buurman die illegaal een boom uit zijn tuin kapt? Aangeven? Ligt toch helemaal aan de buurman. De boom interesseert niet zo. Ik ben niet zo van het aangeven. Hoewel, ik heb een tijdje geleden wel een kenteken doorgegeven van een auto waaruit tot twee keer toe allerlei McDonalds troep werd gedumpt. Witheet was ik.

De reden om iemand aan te geven zit waarschijnlijk niet in het rechtvaardigheidsgevoel (iedereen dient belasting te betalen) maar meer in de afgunst. (waarom hij mag hij wel afval uit zijn auto zijn gooien, ik wil dat ook!)

Ik had een collega, ze was een echte krent. Een knieperd. Op het irritante af. Als haar man thuis werkte, kwam ze met de leaseauto van haar man, dat spaarde geld uit. (15 km) Altijd had ze het over geld. Omdat de duivel op één grote hoop schijt, kreeg ze al jaren geen energierekening. De Nuon was haar simpelweg kwijt in de administratie. Zo spaarde ze maandelijks weer honderden euro’s uit. In gedachten heb ik vaak de Nuon gebeld. Maar nooit gedaan helaas. Ik leerde van Johan Cruijff dat dat soort rekeningen allemaal later vereffend wordt, en dat je je daar als mens niet druk over hoeft te maken.