Wat vaders doen.

Vanmorgen was het mijn beurt om te rijden voor de uitwedstrijd van mijn zoontje. Dan sta je braaf  op je vrije dag om acht uur op,  en rij je met een auto vol zwijgende jongens naar de tegenstander. Er waren maar elf spelers, en drie auto’s, dus het was wat minimalistisch allemaal. Toen ik er was en koffie dronk in de kantine kwam de trainer mij vragen of ik wilde vlaggen. De andere vader die er was had helemaal geen idee van de regels, en ik probeer altijd te vermijden dat ik moet vlaggen, omdat ik altijd bang ben dat ik mijn concentratie niet kan vasthouden en geen idee zou hebben wie de bal als laatste raakte als hij over de zijlijn ging. 

Maar nu kwam ik er niet onderuit en moest ik mijn vlagdebuut maken in de stromende regen. De scheids gebaarde of ik klaar was, en ik stak de vlag omhoog ten teken dat dat zo was. Hij gebaarde me dat ik niet goed stond, maar op de lijn met de laatste verdediger moest gaan staan. Nou ja, dat was een beginnersfoutje. Ik nam mij voor om me niet uit mijn concentratie te laten halen, en dat is nogal een uitdaging. Ik vlagde één keer voor buitenspel van de tegenstander, één keer twijfelde ik, en  voor de rest hield ik scherp in de gaten wat er gebeurde.  En ik moest rennen af en toe. Hard. 

Uiteindelijk deed ik het beter dan ik zelf gedacht had. De jonge scheidsrechter, die de boel goed onder de duim hield, zei me achteraf dat hij geen aanmerkingen had, en dat hij niet gemerkt had dat het mijn debuut was. Kijk, en dan is het helemaal niet zo erg om te moeten vlaggen.  Maar grensrechter in de eredivisie, dat zit er denk ik niet in. Je vanalles toewensende supporters die vlak achter je zitten en dan toch geconcentreerd op de wedstrijd blijven toezien, dat is toch andere koek. 

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack