We zitten momenteel in seizoen tig van de Voice. Het niveau wordt er niet beter op, het is zelfs bedroevend, en ik word natuurlijk niet gedwongen om te kijken. Maar met name mijn dochter is er gek op, en dus kijken we met z’n allen. Ergernissen genoeg, vooral van een overal doorheen lullende dochter.
Mijn grootste ergernissen echter betreffen de coaches. Ik zat laatst op youtube wat oude fragmenten te bekijken en dan zie je Roel van Velsen, Nick & Simon, Marco Borsato en Angela Groothuizen. Ze jureren en coachen geheel in harmonie en iedereen leefde nog lang en gelukkig. Nu hebben we te maken met Lil Kleine, Anouk, Waylon en Ali B. De dame en heren liggen constant met elkaar in de clinch, het jankt allemaal bij het minste of geringste, en Anouk met haar zure bek perst het laatste restje zuur uit haar lichaam. Wat wel gezegd moet worden is dat ze veruit de beste coach is, en dat zij niet meedoet aan de aanstellerij. Ali maakt overal een grapje van, Lil’ Kleine is een nietszeggende gnoom, waar Anouk zich weer kapot aan ergert, en Waylon zou kans maken op de titel grootste kwal van Nederland, ware het niet dat er nog veel grotere kwallen rondlopen in Hilversum. Wat een zeikerd is dat zeg! Janken, stoer doen, Amerikaans praten, één grote nep-act. Gadverdamme. En dan te bedenken dat het pas tien jaar geleden is dat ze nog allemaal normaal deden.
Mack 
A FUCKING MEN!!!!!!
LikeLike
Daar mis ik dus niets aan.
LikeLike
hoe herkenbaar. Wij ergeren ons aan coaches en reclame, kinderen willen het persé zien maar kijken meer naar hun gsm en kletsen er door heen, en heel soms is er een leuke kandidaat. Martijn en vooruit, Wendy, die kunnen nog niet heel veel verkeerd doen hier.
LikeLike
En ik blog allang niet meer onder mammalien, dat is nu saralien.nl
LikeLike