St. Laurent du Verdon, 18-07-2018
Vandaag zijn we naar het meer van Ste. Croix geweest, hier slechts een paar kilometer vandaan. Ondanks dat Lac Ste. Croix uit hetzelfde water bestaat als ons meer, is de watertemperatuur er veel beter. Daar was de gewenningstijd aan het water slechts twee seconden, hier is dat zeker tien minuten. Ik wijt het aan het feit dat ons meer een St. is en het andere een Ste. Een vrouwelijk meer is kennelijk warmer. Dat geldt voor de meeste vrouwen ook, echter niet voor de mijne. Die heeft het gewoon al over mijn uitvaart. Dat er dan twee dingen genoemd moeten worden waar ik absoluut in uitblink. 1: het opsporen van minuscule lekken in opblaasboten, -zwembaden of -poppen. En 2: mijn superkniereflex.
Dat opsporen van die gaatjes vergt een combinatie van een uitstekend gehoor, extreem gevoelige zenuwbanen in de opperhuid en geduld. Die drie factoren hebben alle gaatjesspeurders gemeen. En je moet verder niet veel te doen hebben, dat helpt ook.
Mijn superkniereflex is ooit opgemerkt door de huisarts. Hij sloeg met z’n hamertje en ging z’n assistente halen. “Ik heb hier een hele mooie, probeer jij het maar eens!” Ik was uiteraard trots op mijn superkniereflex en vertelde het thuis. Sindsdien word ik ermee in de zeik gezet. Pure jaloezie.
Mack 
En het derde punt, lees ik op facebook, zijn dus zonnebrillen. Linda krijgt het nog druk met haar toespraak.
LikeLike
Een verrassende wending.
Zo’n knie is op dat moment het memoreren zeker waard.
LikeLike