Ik zag een jongetje op zijn laatste dag op de basisschool huilend de klas uitlopen, zo in de armen van zijn moeder, die natuurlijk ook stond te grienen. Mijn gedachten dwaalden af naar 1980, toen ik voor de laatste keer de school uit liep, en straal aan het hoofd van school voorbijging, welke mij overigens geheel terecht terugriep om een hand te geven. Dat was het dan. 6 jaar lagere school, op naar de vakantie. Nu duurt de basisschool weliswaar 8 jaar en lopen de emoties wat hoger op, maar toch. Hij was ook niet de enige, het was alsof de grote leider van Noord Korea was gestorven en zijn onderdanen massaal in huilen uitbarstten.
Het ligt niet aan de kinderen hoor. Die kunnen er niks aan doen. Het ligt aan ons, de ouders. We maken overal een drama van tegenwoordig. Als we niet mee mogen doen aan de WK, als het de 17e sterfdag van een ouder is, als de parkiet dood gaat, of als er code geel wordt voorspeld. Mijn ouders waren van een andere generatie, en kinderen waren net iets minder belangrijk dan nu. We waren wel belangrijk, maar net iets minder. Logisch, er waren er ook veel meer vroeger. En we waren stukken lelijker want er waren geen hippe brillen, de kapper kende twee modellen, en onze tanden gingen alle kanten op.
Desondanks, een aandachtspuntje. In elk geval voor de jongens. Er komt ook een tijd dat het land weer verdedigd moet worden.
In de krant stond een stukje over basisschoolleerlingen die, vonden de ouders, wat verdiend hadden. Een moeder vertelde dat ze een reis naar Bali gingen maken. Want dat had hij verdiend. VERDIEND. Door gewoon normaal de basisschool te doorlopen. Waar ze niets extra’s voor hoeven te doen.
God allemachtig nog aan toe. Over 4 jaar heeft hij VMBO gedaan. Want daar ging hij naar toe. Wat krijgt hij dan wel niet aangeboden?
LikeLike
Een enkel reisje Mars? Te zot voor woorden.
LikeLike
“En we waren stukken lelijker want er waren geen hippe brillen, de kapper kende twee modellen, en onze tanden gingen alle kanten op.” 😀
LikeLike
Ja en het is waar. Zat er toevallig pas aan te denken, ze lijken allemaal op elkaar tegenwoordig. Kijk maar eens op Facebook of Instagram waar jonge meiden (12-40) zichzelf met hun ‘dinnetjes fotograferen en het lijkt verdomd wel of het een zes (toen, twintig-) -ling is. Ik had vroeger (laaaaang geleden), 3 vriendinnen, tegenwoordig hebben ze er minstens 30. En we zagen er allemaal anders uit.
LikeGeliked door 1 persoon